Alfabet kopalń Śląska i Zagłębia: Ś jak Śląsk, czyli dwie różne kopalnie w dwóch różnych miejscach

Budowa tej kopalni rozpoczęła się bowiem już w 1883 roku, zaś rok później wyjechał z niej na powierzchnię pierwszy urobek. Właścicielem zakładu był Gwidon Henckel von Donnersmarck, a po jego śmierci jego spadkobiercy. Po II wojnie światowej zakład przez wiele lat działał samodzielnie.

Dopiero w latach sześćdziesiątych na skutek zmniejszających się zasobów zdecydowano się na jego połączenie z sąsiednią kopalnią Matylda w Świętochłowicach-Lipinach. Jej eksploatacja rozpoczęła się jeszcze wcześniej - w 1833 roku. Pierwszym właścicielem był dziedzic Świętochłowic, Józef Porębski, potem właściciele dość często się zmieniali. Ostatnia tona węgla z kopalni Śląsk-Matylda wyjechała w 1977 roku. Działała już jednak wówczas nowa kopalnia Śląsk, która odziedziczyła swoją nazwę po tej starej - chropaczowskiej.

Uruchomienie nowej kopalni Śląsk w Rudzie Śląskiej było jednym z akcentów obchodów XXX-lecia PRL, dlatego w zakładzie pojawiła się wówczas cała ówczesna wierchuszka, na czele z I sekretarzem KC PZPR Edwardem Gierkiem, który wpisał się nawet do księgi pamiątkowej.

„Życzę załodze kopalni Śląsk, by powierzony jej wielomilionowy majątek narodowy wykorzystywała jak najowocniej dla dobra naszej socjalistycznej Ojczyzny, a wykonawcom i górnikom dalszych osiągnięć, aby ten nowoczesny zakład jak najszybciej osiągnął docelowe zdolności produkcyjne” - napisał.

Nowy „Śląsk” powstał na tzw. polu zachodnim katowickiej kopalni Wujek i po trzydziestu jeden latach samodzielnej działalności powrócił podjej skrzydła, tworząc w 2005 roku kopalnię Wujek-Śląsk. Cztery lata później w zakładzie doszło do tragicznej katastrofy. W wyniku wybuchu metanu śmierć poniosło dwudziestu górników. Dwunastu z nich zginęło na miejscu, kolejnych ośmiu zmarło po przewiezieniu do szpitala. Ponadto prawie czterdziestu górników zostało rannych. Po katastrofie ogłoszona została dwudniowa żałoba narodowa.