Egzamin gimnazjalny 2018 JĘZYK POLSKI ARKUSZE CKE + ODPOWIEDZI 18.4.2018 Sprawdź teksty i zadania

EGZAMIN GIMNAZJALNY 2018: ARKUSZE PYTAŃ + ODPOWIEDZI

Uczniowie rozpoczęli egzamin gimnazjalny 2018 dzisiaj o godzinie 9:00. Na pierwszy ogień przyszedł test wiedzy z zakresu historii i WOSu. Następny test obejmował wiedzę humanistyczną z języka polskiego i rozpoczął się o godzinie 11:00. Gimnazjaliści do dyspozycji mieli 90 minut, a do rozwiązania 22 zadania. Emocje po skończonych egzaminach jeszcze nie opadły, ale CKE opublikowała oficjalne testy wraz z odpowiedziami. Sprawdź czy zdałeś egzamin gimnazjalny 2018 z języka polskiego.

Egzamin gimnazjalny 2018 historia, WOS. [PYTANIA I ODPOWIEDZI]

EGZAMIN GIMNAZJALNY 2018 Z JĘZYKA POLSKIEGO

KLIKNIJ PONIŻEJ I ZOBACZ ARKUSZE ZADAŃ EGZAMINU GIMNAZJALNEGO 2018 Z JĘZYKA POLSKIEGO

W teście części humanistycznej egzaminu gimnazjalnego 2018 pojawiły się 3 teksty oraz 1 wiersz. Oprócz tego uczniowie mieli do napisania charakterystykę. Gimnazjaliści musieli wybrać jedną postać literacką, która dzięki swojej najważniejszej wartości, którą się kierowała, dokonała swojego życiowego wyboru.

Z doniesień gimnazjalistów wynika, że często wybierali Zośkę z "Kamieni na Szaniec" i Enjolrasa z "Nędzników".

ODPOWIEDZI - egzamin gimnazjalny z języka polskiego

Przeczytaj tekst i wykonaj zadania 1.–6.
Barbara Skarga*
O GODNOŚCI

Człowiek godny to znaczy taki, który szanuje siebie i innych, i tą postawą wzbudza uznanie. Można nie zgadzać się z jego poglądami, nie podzielać wyznawanych przez niego wartości, ale otoczenie wie, że on nie kłamie, że takie są jego racjonalnie przemyślane wybory.
Stoi mi w oczach prosty chłop z Syberii, już stary, po życiu pełnym ciężkich chwil, tragicznych śmierci synów, przed którym ludzie ze wsi zrzucali czapki z głów. Nie miał żadnej siły, żadnych dostatków, żadnej władzy, ale powszechnie wiedziano, że zawsze mówił to, co myślał, i robił, co uważał za stosowne. Był niezłomny. O takich ludziach mówi się, że jest w nich prawość.
Cóż jednak się dzieje? Ludzie tracą swą godność nader łatwo. Niektórzy w ogóle jej nie mają. Nie chcą być odpowiedzialni za swoje działania czy wypowiedzi. Podporządkowują się siłom, które nad nimi dominują, słuchają tych, którzy zapewniają im realne korzyści. Niestety, wielu jest takich niewolników z urodzenia, głuchych na wszelkie zasady etyczne. Nie trzeba żadnych szczególnie krytycznych okoliczności, aby okazali brak godności. To rozmaitego rodzaju oportuniści*, ludzie słabi, jak to się mówi, bez charakteru.
A co może nadszarpnąć godność tych, którzy mają jej poczucie? Czy są okoliczności powodujące upadek? Bez wątpienia są. Istnieją bowiem momenty, które łamią najbardziej odpornych, najdumniejszych, silnie przywiązanych do wartości etycznych. Powodują je siły potężne, których lekceważyć nie wolno. Są nimi z pewnością: ból, głód i strach.
Mam przekonanie, że istnieją wartości bezwzględne, więc niepodważalne. Gdybyśmy ich nie uznawali, nasze życie indywidualne i społeczne pogrążyłoby się w chaosie. To one mają moc regulowania naszych uczuć, działań, a przede wszystkim stosunków z innymi. Takimi wartościami są na pewno prawda i dobro. Dla nas, którzy żyjemy w orbicie określonej kultury o głębokich korzeniach judeo-greckich i chrześcijańskich, zawsze wartością był też człowiek jako człowiek, a więc ten, który nie tylko wartości wyznaje, ale przede wszystkim usiłuje je realizować. W tej kulturze nigdy nie skrywano wiedzy o słabości człowieka, o żywionych przez niego pragnieniach poddania się siłom zapewniającym korzyści lub przyjemność. Przeciwnie, podkreślając to wszystko, co mu grozi upadkiem i małością, wskazuje się drogę ku wartościom najwyższej miary.
W sytuacji granicznej nie mamy możliwości rozważania na temat dobra i prawdy. Wszystko się zaciera, gdy przychodzi ból, głód i lęk. A jednak wciąż odzywa się w nas ten głos, którego nic zagłuszyć nie może. To on nakazuje nam zachowanie godności. Mówi do mnie: nie kłam, nie oszukuj siebie, zostań sobą. Kto tego głosu słucha, zachowuje godność, czuje, kim jest, co w nim najlepsze, najcenniejsze, i tego się wyrzec nie może, nawet w godzinie rozpaczy.
Na podstawie: Barbara Skarga, Godność w godzinie rozpaczy, „Tygodnik Powszechny” nr 50/2007.

*Barbara Skarga (1919–2009) – profesor filozofii, w czasie II wojny światowej łączniczka w AK, w 1944 r. aresztowana przez Rosjan i zesłana do obozów m.in. na Syberii; do Polski wróciła w 1955 r.
*Oportunista – człowiek bez stałych zasad, przystosowujący się do okoliczności dla osobistych korzyści.

KLIKNIJ W GALERIĘ ZDJĘCIOWĄ I SPRAWDŹ ZADANIA I ODPOWIEDZI

EGZAMIN GIMNAZJALNY 2018 JĘZYKA POLSKIEGO

Przeczytaj tekst i wykonaj zadania 7.–12.

Małgorzata Musierowicz
TYGRYS I RÓŻA
Pociąg osiągnął stację Mogilno, a kiedy zatrzymał się i nastała względna cisza, współpasażer znów zagadał do Laury:
– Przepraszam… zajrzałem do twojej książki i widzę, że zakreśliłaś ten akapit u dołu… ja też tak robię, i też ołówkiem.
Akapit zakreśliła, oczywiście, mama, ale co mu do tego.
– Czy możesz mi to przeczytać? – poprosił brodacz. – Usiłowałem sam to zrobić, ale nie umiem czytać tekstu odwróconego do góry nogami.
– O ile tekst ma nogi – chłodno odparła Laura, chrząknęła i dodała: – Proszę bardzo. O, jak dobrze byłoby dla niektórych ludzi, gdyby mogli uciec od siebie samych! Cóż pomoże wyprawa zamorska czy przeprowadzka do innego miasta? Jeżeli chcesz umknąć przed tym, co cię gnębi, trzeba ci być innym, nie gdzie indziej.
– Uderzające – rzekł słuchacz i spojrzał na Laurę wymownie.
– Co takiego? – niepewnie spytała ona. Bolała ją głowa […], toteż nie najlepiej pojmowała sens przeczytanych słów.
– Seneka* urodził się dwa tysiące lat temu. Dokładnie: w czwartym roku przed Chrystusem. A ta myśl równie dobrze mogłaby się znaleźć w ustach nowoczesnego psychoanalityka. Mądrość się nie starzeje. Czy czytasz Senekę z własnego wyboru? – zainteresował się brodacz.
Laura krótko potwierdziła.
– To wspaniale! – współpasażer wpadł w entuzjazm. – Jestem zachwycony. Kiedy weszłaś, byłem pewien, że zaraz wyjmiesz z plecaka „Bravo” lub „Popcorn”*.
– No, wie pan!!! No, dziękuję bardzo!!! – obraziła się Laura, która miała wysokie mniemanie zarówno o swej unikalnej powierzchowności, jak i o swym nieskazitelnym guście oraz dostrzegalnym dla każdego wykwincie swych manier.
– Przepraszam, przepraszam – łagodził on, zbity z pantałyku* jej reakcją. – To tylko ten twój wygląd…
Jeszcze gorzej. Laura rzuciła mu druzgoczące spojrzenie, aż się skulił.
– Chciałem powiedzieć… – bąknął i urwał.
– Lepiej niech pan już nic nie mówi – doradziła mu Laura głosem jak świst szpady.
Posłuchał jej i przez chwilę milczał, ona zaś czytała, wściekła i nadęta. Rychło jednak nie wytrzymał, pokręcił się trochę na siedzeniu i chrząknął nieśmiało.
Laura podniosła z wolna rzęsy i spojrzała na niego wyniośle i odpychająco.
– Jak trafiłaś na Senekę? – wypalił.
– To nie było trudne – mruknęła, wciąż obrażona. – U nas w domu Seneka leży na każdym dosłownie krześle. – Przewróciła kartkę i znów się natknęła na akapit zakreślony ołówkiem. Brodacz aż głowę wykręcił, chcąc zajrzeć w tekst. Złapany na tym usiłowaniu stropił się, po czym poprosił:
– Przeczytaj na głos, dobrze?
Pociąg zatrzymał się na małej stacyjce, postał chwilę, potem stęknął i ruszył dalej. Ani Laura, ani jej rozmówca nie zwrócili na to najmniejszej uwagi.
– Spokojność nasza – czytała Laura – w wielkiej mierze zależy od tego, by nic nie robić niesłusznie: ludzie nieopanowani prowadzą życie niespokojne i bezładne. Ile naszkodzą, tyle się i boją i nie mają chwili odetchnienia. Trwożą się bowiem po dokonaniu czynu, wikłają się w nim: sumienie nie pozwala im zajmować się niczym innym i ustawicznie każe im odpowiadać przed sobą. Każdy ponosi karę, kto jej oczekuje. A oczekuje każdy, kto na nią zasłużył.
Małgorzata Musierowicz, Tygrys i Róża, Łódź 1999.

*Seneka – pisarz, poeta, filozof rzymski.
*„Bravo”, „Popcorn” – czasopisma dla młodzieży o tematyce rozrywkowej.
* Zbity z pantałyku – zmieszany, pozbawiony pewności siebie.

KLIKNIJ W GALERIĘ ZDJĘCIOWĄ I SPRAWDŹ ZADANIA I ODPOWIEDZI

EGZAMIN GIMNAZJALNY Z JĘZYKA POLSKIEGO

Przeczytaj tekst i wykonaj zadania 13.–15.

Jonasz Kofta
WYSPA

Kiedy się szumem, tłumem, gwarem
Ludzkie skupiska ustokrotnią
Najdroższym na świecie towarem
Będzie samotność
Tęsknotą ciszy uciekamy
W bezludność wyspy, słońce południa
Lecz kiedy na niej zamieszkamy
Wyspa przestanie być bezludna
Przybędzie z nami trud i strach
Niewola dnia, historii schemat
Jak pięknie wiatr układa piach
Tam gdzie nas nie ma
Jonasz Kofta, Wyspa, [w:] tegoż, Pamiętajcie o ogrodach, Warszawa 1991.

Przeczytaj tekst i wykonaj zadania 16.–21.

Jan Burzyński
ROWEROWAĆ, TEATROWAĆ CZY KAWKOWAĆ
Bolesław Leśmian, najznamienitszy polski neologista*, opisywał w jednym ze swoich wierszy świerszcza, który „w chałupie skowronił, jaskólił i brzęczał”– czyli oprócz brzęczenia wydawał dźwięki charakterystyczne dla skowronków i jaskółek. Jak się okazuje, współcześni użytkownicy polszczyzny odznaczają się podobną inwencją językową, która zaowocowała całą serią nowych czasowników powstałych od polsko- i obcojęzycznych rzeczowników.
Współcześni ludzie są coraz bardziej aktywni, co na różne sposoby podkreślają. Zamiast jeździć na rowerze, często wolą rowerować, nie chodzą na kawę, lecz kawkują, a zamiast ćwiczyć na siłowni – siłkują. Mnóstwo czynności wykonują w sferze wirtualnej: skajpują, postują, mejlują i fejsbukują, w kółko lajkując i odlajkowując, a niekiedy hejtując. Dlaczego nasz język zmierza w taką stronę?
Z jednej strony, tworzenie nowych czasowników to przejaw tendencji do ekonomizacji języka: cenimy szybkość, zarówno działania, jak i komunikacji. Żyjemy w takich czasach, w których czas mamy już jedynie na używanie czasowników. Z drugiej strony, środki
komunikacji elektronicznej wymuszają skrótowość komunikatów, ale zarazem zachęcają do rozmaitych zabaw z pisownią i słowotwórstwa.
Nietrudno zauważyć, że obie wspomniane wyżej tendencje mają związek z przejęciem wzorców właściwych anglojęzycznej kulturze. Przyśpieszenie tempa życia i popularyzacja elektronicznych form komunikacji idą w parze z wpływami językowymi, których świadectwem jest nie tylko niezliczona masa zapożyczeń, lecz także nowe czasowniki odrzeczownikowe.
W żadnym języku operacja taka nie jest jednak niewinna. Znaczenia czasowników odrzeczownikowych mogą niekiedy odbiegać od znaczeń rzeczowników będących ich podstawą. Na przykład autować się to wcale nie „znajdować się za linią autu podczas meczu”,
ale „opuszczać jakieś miejsce lub izolować się”. Co więcej, ceną szybkiej i oszczędnej komunikacji nierzadko okazuje się precyzja: nowe czasowniki bywają bardziej wieloznaczne niż ich starsze odpowiedniki. O ile utrwalonego w polszczyźnie czasownika koncertować nie sposób użyć w znaczeniu „być na koncercie”, o tyle w przypadku niektórych neologizmów sprawa nie przedstawia się już tak prosto: gdy słyszymy, że ktoś ciastkuje lub burgeruje, to niekoniecznie wiemy, czy spożywa, czy przygotowuje ciastka bądź burgery; z kolei osoba, która bankuje, może być zarówno klientem, jak i pracownikiem banku. W takich przypadkach
wiele zależy od kontekstu i naszej wiedzy pozajęzykowej.
Na podstawie: Jan Burzyński, Rowerować, teatrować czy kawkować, http://nowewyrazy.uw.edu.pl

*Neologista – człowiek tworzący neologizmy.

Jutro, 19 kwietnia, o godzinie 9:00 rozpocznie się druga część egzaminu. Przyszli licealiści zmierzą się z pytaniami z zakresu matematyki i nauk przyrodniczych. W ostatni dzień Egzaminu Gimnazjalnego 2018, 19 kwietnia, młodzi zmierzą się z testem z języka obcego nowożytnego.

POLECAMY PAŃSTWA UWADZE:

TOP 100 osób z woj. śląskiego. Z tych postaci jesteśmy dumni ZDJĘCIA

Mieszkania M2 w woj. śląskich na sprzedaż. Sprawdźcie CENY + ZDJĘCIA

Niedziele handlowe i wolne od handlu SPRAWDŹ KALENDARZ 2018

Rejestr pedofili i gwałcicieli z woj. śląskiego AKTUALNE NAZWISKA I ZDJĘCIA

Strzeż się tych miejsc. Tutaj stoją tirówki. Jest niebezpiecznie ZDJĘCIA

Kalendarz sportowy 2018: Piękne ciała nagich sportowców ZDJĘCIA