Książka na weekend: „Nic nie rani tak jak miłość”. Powieść dla pań na jesienne wieczory nie tylko o miłości

Wren jest architektką, mieszka w Wielkiej Brytanii i ma narzeczonego. Gdy Scott zakochuje się w koleżance z pracy, Wren wie, że musi się chwilowo od wszystkiego odciąć – ulubionego miasta, pracy i wyjechać do Stanów Zjednoczonych. Tam mieszka jej ojciec, który założył drugą rodzinę. Urodzona w Stanach Wren spędziła tam tylko kilka pierwszych lat życia, potem wróciła z mamą do Anglii.

Ojciec z drugą żoną mieszka na farmie. Wren próbuje odbudować relacje z nim i przyrodnią siostrą, bo nigdy z nimi nie była zbyt blisko. Pomaga w pracy w sadzie brzoskwiniowym, odnawia kampera, nocą obserwuje tańczące na niebie świetliki, chodzi z siostrą do baru i nawiązuje kontakty z najbliższymi sąsiadami. Pech (albo traf) chciał, że zakochuje się w jednym z nich. Anders jest inżynierem rajdowym i od czasu do czasu pojawia się na rodzinnej farmie,by pomóc rodzicom i bratu. Mężczyzna kilka lat wcześniej przeżył ogromną tragedię, stracił żonę i nie potrafi wrócić do normalnego życia.

Wren świetnie się dogaduje z Anderesem, przedłuża pobyt w Stanach, pracuje zdalnie i czeka na powroty chłopaka z rajdów samochodowych. Nie wie jednak, że Anders skrywa tajemnicę, wstrząsający sekret, który nie pozwala mu iść dalej. Ma poczucie winy, przekonuje sam siebie, że w żadnym wypadku nie może zakochać się we Wren. Gdy dziewczyna dowie się wreszcie, co gnębi Andersa jest zdruzgotana. Próbuje o niego walczyć, ale nic nie wskazuje na to, by jej się to udało.

Od momentu, gdy Wren poznaje sekret Andersa, książka zdecydowanie przyspiesza, czytelnik ma coraz większą ochotę na odkrycie finału. To powieść nie tylko o miłości, raczej o tym, jak – pomimo wielu przeciwności losu i tragedii – zawalczyć o siebie, rozpocząć wszystko od nowa.

Można powiedzieć, że akcja toczy się leniwie (mamy tu prawdziwe slow life), ale nie jest nudna, płynie swoim tempem, jak spędzanie ulubionych wakacji na wsi. Autorka, Paige Toon, dobrze nakreśliła głównych bohaterów, ładnie poprowadziła fabułę. Zostawiła też wszystkich z moralnymi dylematami - czy możliwe było inne wyjście z trudnej sytuacji i jak byśmy postąpili na miejscu bohaterów.