Książka na weekend: „Pójdę sama”. Japoński bestseller o odnajdywaniu siebie i podążaniu własną drogą

Momoko pochodzi w prowincji, ale jako młoda dziewczyna wyjechała do Tokio. Tam wyszła za mąż, urodziła dwoje dzieci, rzadko wracała wspomnieniami do rodzinnej wioski, a jeszcze rzadziej odwiedzała bliskich, rodziców i babcię. Nawet nie zdawała sobie sprawy z tego, że przez niemal pół wieku nie była wcale niezależna, choć z niezależnością kojarzyło się jej wielkie miasto. Momoko była nikim innym, jak posłuszną żoną i matką, gotową spełniać wszystkie życzenia rodziny. Jak sama mówiła, odgrywała po prostu role, których wymagało od niej społeczeństwo.

Gdy umiera jej mąż, dużo za wcześnie, nie potrafi się z tym pogodzić. Gdy oddalają się jej dorosłe dzieci, mocno odczuwa samotność. Pewnego dnia odkrywa, że coraz chętniej wraca do przeszłości. W głowie kłębi się dialekt, którym posługiwała się w dzieciństwie i młodości, przed oczami stają obrazy ukochanej wioski i rodziny. Momoko wraca do zabaw z babcią, zastanawia się nad tym, ile straciła poświęcając się głównie rodzinie. Momoko myśli o samotności i starzeniu się, ale i próbuje sobie tłumaczyć, że śmierć męża też miała sens.

Ta niewielka, licząca zaledwie około 140 stron, filozoficzna książka niesie uniwersalne przesłanie. O tym, jak radzić sobie z samotnością po śmierci męża i oddaleniu się dzieci, jak oswajać lęk przed śmiercią, a przede wszystkim jak odnaleźć swoje pragnienia i marzenia oraz potrzebę ich realizacji. To wszystko jest takie samo pod każdą szerokością geograficzną.

Japoński bestseller ma ponad 620 000 sprzedanych egzemplarzy. Książka została też wyróżniona Nagrodą im. Akutagawy, najbardziej prestiżową nagrodą literacką dla nowych autorów w Japonii.