Ludzie roku: to oni mieli największy wpływ na życie regionu w 2016 r.

Podzielona siekierą na pół polska scena polityczna odbija się na regionalnej. Już takim jesteśmy dziwnym narodem, że właśnie polityka rozpala nas do białości (i oczywiście piłka nożna). Marność śląskich elit oraz klincz w jakim znalazła się Polska spowodował, że wręcz nieprzyzwoitością byłoby nadanie tytułu roku któremuś z polityków. Można jednak przyznać wyróżnienia.

Niewątpliwie w 2016 roku swoje zdolności potwierdził minister sprawiedliwości w rządzie Ewy Kopacz poseł PO Borys Budka, który wyrósł na jednego z głównych obrońców Trybunału Konstytucyjnego. Zamiast złośliwości i obrażania w wypowiedziach bazuje na wykształceniu i dowcipie. W ławach rządowych pokuśmy się o wymienienie dwóch nazwisk: wiceminister energii Grzegorz Tobiszowski dba o to, by reformowanie górnictwa nie zamieniło się w uliczną awanturę, zaś Michał Wójcik, wiceminister sprawiedliwości, choć sprawia wrażenie, iż z mediów (od Radia Maryja po TVN) nie wychodzi to nagłośnił sprawę rodzicielskich porwań. I już o polityce ani słowa. No prawie.

Warto podkreślić pozycję znajdującego na wyjątkowo trudym stanowisku szefa polskich policjantów, pochodzącego z Gliwic, generała Jarosława Szymczyka. Nagromadzenie sił porządkowych pod Sejmem, w czasie kryzysu parlamentarnego przed świętami, to oczywiście czysta polityka, ale trzeba podkreślić sporo sukcesów policji w ostatnich miesiącach w walce z przestępczością zorganizowaną, w tym z handlarzami narkotyków. Takich ludzi, jak Szymczyk, żaden z polityków nie powinien mieć prawa wikłać w intrygi.

Za dobrą nominację należy też uznać powierzenie funkcji dyrektora śląskiego NFZ dr Jerzemu Szafranowiczowi, który nie antagonizuje środowiska i jest otwarty na dialog z dyrektorami szpitali. Szefem największej spółki energetycznej na południu Polski, został Filip Grzegorczyk. Wydaje się to rozsądnym posunięciem. Nieźle sobie radzi Tomasz Rogala szef PGG.

Poszukajmy jednak bohaterów 2016 rok w innych specjalnościach Np. w zdrowiu. Pierwsze miejsce jest zajęte przez prof. Adama Maciejewskiego z Instytutu Onkologii w Gliwicach, który wraz z zespołem przeprowadził aż dwie replantacje skalpów, u młodych kobiet, gdy rolnicze maszyny wyrwały im włosy ze skórą i naczyniami, a w grudniu znów zadziwił medyczny świat wszczepiając największy implant części czaszki u 35-latki. Kobieta straciła 40 proc. kości czaszki po fatalnym upadku w łazience.

Na słowa uznania i tytuł bohatera, a właściwie bohaterki 2016 zasługuje Jolanta Czernicka-Siwecka, prezes zarządu Fundacji „Iskierka”, która niesie pomoc dzieciom chorym na nowotwory. Pani Joli taki tytuł trzeba by przyznawać zresztą corocznie. W tym roku namówiła do śpiewania na rzecz „Iskierki” prezesów różnych, znaczących firm.

Udany rok, może nie tylko rok, ma na swoim koncie Robert Talarczyk, dyrektor Teatru Śląskiego im. Stanisława Wyspiańskiego, który wniósł w jego mury: energię, śmiałe otwarcie na nowe pomysły i wreszcie śląskość. Ostatnia premiara poświęcona tragicznym wydarzeniom w kopalni Wujek była dopełnieniem jego ważnej misji w tym teatrze.

Śląsk doczekał się także „swojego” wybitnego, współczesnego pisarza. Szczepan Twardoch, autor „Morfiny” i „Dracha” nie odpuszcza. W tym roku też otrzymał prestiżową nagrodę literacką Bruecke Berlin (Pomost Berlin) za rok 2016.

No i wreszcie wisienka na torcie: Jan P. Matuszyński „Złote lwy” za „Ostatnią rodzinę”. Nie możemy też pominąć Macieja Pieprzycy - „Srebrne Lwy” za „Jestem mordercą”. Nic się nie poradzi na to, że reżyserów i lekarzy mamy lepszych od polików.