Smolorz: Kościół potrzebuje Ślązaków

Przy korzystaniu z telewizora i innych mediów, trzeba coraz częściej uzbroić się cierpliwość, nabrać pokory i odpowiednio ułożyć klepki rozumu odpowiedzialne ze percepcję rzeczywistości. Kilka innych górnolotnych zalet też nie zaszkodzi, by obronić się przed totalnym zidioceniem.

Od miesięcy obserwuje medialny cyrk, z którego – chcąc nie chcąc – wywnioskowałem, że większość księży to pedofile i innej maści dewianci, namaszczeni przez diabła. Wszystko za sprawą konfliktu na Dominikanie, którego punktem zapalnym są podejrzenia o molestowanie małych chłopców przez kilku księży. Prokuratura na Dominikanie postawiła zarzuty, ale dzięki mainstreamowemu biadoleniu społeczny wyrok już zapadł. Schemat stary jak wolne media, ale przy tym tempie informacji, nie sposób go uniknąć. Pozostaje poczekać. Ale nie w tym rzecz.

Kościół jest w kryzysie - nie tylko w Polsce, ale i w całej Europie. Kiedy w Rzymie, po abdykacji Josefa Ratzingera, padło habemus Papam Francesco, stało się jasne, że i sami biskupi ten kryzys zaczęli rozumieć. Niczym w podupadającej firmie, rada nadzorcza postanowiła zmienić prezesa. Nowy szef – za namową zdolnych pijarowców – przestał uciekać od klientów, spytał co jest nie tak i rozpoczął reformy. Czy oby jednak nie za późno, i czy dobrą wybrał metodę?

Stolica Apostolska zaczęła walczyć ze stereotypem bogatego duchownego. Papież Franciszek nosi się skromniej od poprzednika, jest spontaniczny i bardziej ludzki. Benedykt XVI niczym nie przyciągał. Pamiątki z jego wizerunkiem ma sacrobazarach w Częstochowie nie sprzedawały się za dobrze. W Polsce nie bez znaczenia była też jego narodowość.

Kościołowi – poza lepszym wizerunkiem – potrzeba jednak czegoś więcej. Potrzeba silnego, konstruowanego na przemyślanej argumentacji zderzaka, którego celem będzie konfrontacja z często amoralną (w tradycyjnym rozumieniu) nowoczesnością. Potrzeba mu mądrego postępu i sprytu, szczególne wtedy, gdy pewne modele nowoczesności odwołują się do irracjonalnych idei. Ten czas, nie jest okazją, by za swoje błędy obarczać skrajny feminizm i jego genderowe baśnie. Nie czas, by spoglądać na antykościelne lobby i palcem wskazywać – to oni! To czas na budowę alternatywnej myśli, wpisanej w nowoczesność i oddającej naukę kościoła tu i teraz. Jestem przekonany, że tylko tak można wygrać z medialnym mainstreamowym sosem, stając się zarazem znakomitą od niego odskocznią. Na razie jednak, polski Episkopat sos ten doprawia - i co gorsza - dzieje się to za sprawą złotych ust biskupich. Tylko po co?

Pamiętam jak wiele znaczył kościół na Śląsku. Był kompendium śląskiej lokalnej społeczności. Częścią kindersztuby, przyczynkiem dyskusji i refleksji - leżał u podstaw higieny psychicznej. Pamiętam, że przez dom zawsze przetaczały się dyskusje o farorzu i kapelonku. Nawet kopidoł w tej hierarchii nie był bez znaczenia. To wsiąkało w kulturę do tego stopnia, że już sama wiara w Ponboczka nie była punktem wyjścia. Najważniejsza była społeczność.

Kryzys kościoła odbija się na śląskości. Być może już z tego powodu Ślązacy nie powinni się od niego odwracać. Wzajemnie zresztą.

Paweł Smolorz

Teksty Pawła Smolorza również na blogu smolorz.com
agfilm.pl

*DŁUGOTERMINOWA PROGNOZA POGODY NA PAŹDZIERNIK 2013
*Grzyby jadalne i grzyby trujące. Jak je odróżnić? [ZOBACZ NA ZDJĘCIACH]
*Nowy towar w Lidlu, czyli szarża klientów w Sosnowcu [ZOBACZ WIDEO]
*Kalendarz Lindner 2014, czyli modelki w trumnach [ZDJĘCIA 18+]