Sonny Kittel chce się pokazać w Rakowie i nie rezygnuje z gry w reprezentacji Polski ROZMOWA

W swoim pierwszym występie w zespole Rakowa zdobył pan w doliczonym czasie gry pięknego gola na wagę zwycięstwa. Nie da się chyba lepiej zadebiutować w klubie w dodatku w spotkaniu w kwalifikacjach Ligi Mistrzów?
Jestem szczęśliwy, że się udało, że pomogłem drużynie i wygraliśmy ten mecz. To jest jednak dopiero pierwszy mecz. mamy jeszcze rewanż na wyjeździe i na pewno nie będzie on łatwy. Musimy zrobić wszystko, żeby awansować. Zobaczymy jak nam to wyjdzie.

Miał pan już kiedyś równie udany debiut w jakimś klubie?
Nigdy nie udało mi się strzelić bramki w pierwszym meczu w nowej drużynie.

Jest pan w Częstochowie dopiero od tygodnia i nie miał za wiele czasu, by poznać styl gry tej drużyny.
Na pewno Raków gra inaczej niż Hamburg. Potrafię się jednak szybko uczyć, Słucham czego oczekuje ode mnie trener i czego potrzebuje drużyna. Chcę jej dać wszystko to co najlepiej potrafię.

Trafił pan do Rakowa z HSV, który jest bardziej uznaną marką w świecie piłki. Czemu zdecydował się pan na przyjście do Częstochowy?
Miałem dobre spotkanie z działaczami klubu. To jest dla mnie nowe wyzwanie. Poza tym mam rodzinę, która pochodzi z Katowic, więc cieszę się, że tak się to wszystko połączyło. Moja żona jest z Kazachstanu, ale dobrze czuje w Polsce i wkrótce zamieszka tu ze mną razem z naszą córką. Jestem w Rakowie i jestem szczęśliwy, że gram dobrze, że kibice się cieszą moją grą i mam nadzieję, że podobnie jak w poprzednim sezonie znów powalczymy o mistrzostwo Polski.

Dobrze pan rodzi sobie mówiąc po polsku. Rozmawiał pan wcześniej w naszym języku?
Tylko jak rozmawiałem przez telefon z moją babcią czy dziadkiem. Z mamą też rozmawiam przez telefon po polsku, ale wtrącając niemieckie słowa. Teraz jednak muszę z dnia na dzień przypominać sobie ten język.

W 2019 roku głośno było o możliwości pana gry w reprezentacji Polski. Ostatecznie nie doszło jednak do powołania Sonny Kittela do kadry Biało-Czerwonych. Dlaczego?
Chciałem grać w reprezentacji Polski i wyrobić sobie polski paszport. Naprawdę niewiele do tego brakowało. Grałem wtedy naprawdę dobrze, bo wreszcie uporałem się z kontuzjami. Po wypowiedzi pana Bońka nie chciałem się jednak pchać na siłę do kadry i zrezygnowałem.

A gdyby teraz grając w Rakowie dostał pan powołanie to byłby dalej chętny do gry w biało-czerwonych barwach?
Czemu nie. To nie była moja pierwsza myśl przy transferze do Rakowa, ale paru kolegów mi później o tym przypomniało. Na razie chcę tu dobrze grać i zobaczymy co dalej będzie.

Wróćmy jeszcze do Qarabagu. Jaki będzie rewanż w Azerbejdżanie?
Myślę, że to będzie podobne spotkanie do tego w Częstochowie. O wyniku będą decydować drobiazgi. Musimy być na 100 procent skoncentrowani. Ważne, że jedziemy tam z zapasem jednej bramki.