Bajkowe ogródki przy blokach to śląska specjalność. Rosną tu słoneczniki, floksy, maki, są skalniaki

Przydomowe ogródki mogą być ładne, zadbane i cieszyć oczy. Po pierwsze, dzięki samym mieszkańcom. Wielu z nich, zwłaszcza tam, gdzie bloki są pozbawione balkonów, postawiło na ogródki pod oknami. Wystarczy skrawek zieleni, a resztę robi pasja ogrodnicza, zamiłowanie i kreatywność mieszkańców. Mała oaza zieleni cieszy oczy i lokatorów, i spacerowiczów.

Pamiętacie słynne opony wykorzystywane na kwietniki? Dzisiaj można je wciąż spotkać, ale coraz więcej osób stawia na drewniane, pomalowane skrzynki czy skalniaki. Ogródki tworzą zarówno sami mieszkańcy (tam, gdzie są wspólnoty), ale i coraz częściej również w to kreatywne dbanie o przyblokową zieleń włączają się spółdzielnie i miejskie spółki zarządzające budynkami. To druga ważna zmiana: zarządcy bloków coraz częściej dbają o zieleń wokół nich. Zieleń rozumianą nie tylko jako trawnik.

I robią to w sposób naprawdę ładny i pomysłowy. W niektórych miejscach, jak np. w Chorzowie, powstają ogrody społeczne - w ramach budżetu obywatelskiego. W innych ogródki przypominają miniaturowe grządki lub mini trawniki z elementami kwietnymi.

Ogródki przy blokach są różnorodne - widać tu modę zarówno na kolorowe kwiaty, te typowo ogrodowe, jak i - coraz modniejsze w miastach - polne, które tworzą kwietne łąki z makami, mleczami, niezapominajkami, rumiankami i stokrotkami. Są ogródki bardziej minimalistyczne, są też takie, które przypominają ogródki bajkowe z bujną zielenią, kwitnącymi krzewami, wysokimi kwiatami, np. słonecznikami lub malwami. Jeśli do tego dodamy płotek, kolorowy domek, krasnala i miniaturowy wiatrak - ogród jak z bajki gotowy.

Niezmiennie popularne są skalniaki - dość łatwe w utrzymaniu, mniej wymagające, jeśli chodzi o codzienną pielęgnację, nie trzeba ich również tak często podlewać. Kompozycje są fantazyjne, a najczęściej mieszkańcy czy spółdzielnie tworzą takie skalniaki z floksów, rozchodnika czy barwinka pospolitego. Do tego trochę kamieni albo żwiru i iście alpejski w sercu aglomeracji krajobraz gotowy.

Tam, gdzie jest miejsce, stawiane są ławeczki. Tak, aby w upalne dni, nawet w tej betonowej dżungli znaleźć miejsce na oddech, w cienistym, pachnącym zakątku. Bo nie zawsze mamy blisko do parku czy kwiecistego placu.