Boże Ciało - tak obchodzono ten dzień na Górnym Śląsku. Zobaczcie archiwalne zdjęcia obchodów święta. Te procesje robiły wrażenie...

Na Górnym Śląsku Boże Ciało, jedno z najważniejszych katolickich świąt, obchodzone jest z wyjątkowym szacunkiem do tradycji. Od dziesiątek lat wierni gromadzą się, aby wspólnie dać świadectwo wiary w Eucharystię, uczestnicząc w podniosłych procesjach ulicami miast i wsi. Przygotowaliśmy dla Was zbiór archiwalnych zdjęć, które przeniosą Was w czasie i pozwolą zobaczyć, jak wyglądały te wyjątkowe obchody kiedyś.

Przygotowania do Bożego Ciała na Górnym Śląsku rozpoczynały się już na kilka tygodni przed samym świętem. Parafianie z zapałem dekorowali ulice i drogi, wykorzystując do tego główki świeżych kwiatów, płatki róż, zielone gałązki i kolorowe wstążki. Te starania miały na celu stworzenie pięknych, symbolicznych tras, którymi miały przechodzić procesje.

W dniu Bożego Ciała wierni licznie gromadzili się w kościołach na mszach świętych, po których wyruszały procesje. Centralnym elementem tych procesji była monstrancja z hostią, symbolizującą Ciało Chrystusa. Kapłan, niosąc Najświętszy Sakrament, był otoczony ministrantami i często również wiernymi ubranymi w stroje ludowe lub górnicze mundury.

Na czele procesji podążały dzieci pierwszokomunijne, które trzymały kwiatowe wianki i rozsypywały płatki kwiatów, symbolizując czystość i niewinność. Procesja zatrzymywała się przy czterech ołtarzach, symbolizujących cztery strony świata, gdzie odczytywano fragmenty Ewangelii, modlono się i śpiewano pieśni religijne.

Boże Ciało było nie tylko wydarzeniem religijnym, ale także okazją do spotkań rodzinnych i towarzyskich. Po zakończeniu procesji wierni zasiadali do wspólnych, uroczystych posiłków. Na śląskich stołach królowały tradycyjne potrawy: rolady, kluski śląskie i czerwona kapusta. Gospodynie piekły kołocz z serem lub makiem, a do posiłku serwowano domowy kompot.

Ważnym zwyczajem było zabieranie do domu gałązki brzozy z ołtarza Bożego Ciała. Wierzono, że gałązka ta chroni przed złymi duchami i przynosi dobrobyt. Przechowywana przez cały rok, była spalana tuż przed Wielkanocą. Tradycja ta, podobnie jak wiele innych, przetrwała do dziś i nadal jest pielęgnowana w wielu domach w naszym województwie.