Dąbrowskie dzielnice Reden, Strzemieszyce i Gołonóg na przedwojennych fotografiach

Dużo starsze niż samo miasto są jego obecne dzielnice, jak Strzemieszyce, Gołonóg i Reden. I to właśnie te miejsca możecie zobaczyć w naszej galerii na przedwojennych zdjęciach.

Pierwsza znana wzmianka o Dąbrowie pochodzi z 1726 roku. Została odnaleziona w zapisach ksiąg parafialnych kościoła Świętej Trójcy w sąsiednim Będzinie. Pierwsza wzmianka o Gołonogu pochodzi natomiast z 1326 r. i mówi, że był on wsią klucza sławkowskiego.

W 1675 r. erygowana została poprzez wydzielenie z parafii sławkowskiej parafia Gołonóg obejmująca także wsie Strzemieszyce Wielkie i Małe, Grabocin, Kazimierz i Niemce (Ostrowy Górnicze). Jak podaje portal: dabrowa.pl Gołonóg w 1787 roku liczył już 515 mieszkańców, podczas gdy Dąbrowa tylko 184. W latach 1950–1954 miejscowość była siedzibą gminy Gołonóg. W 1960 r. włączona została do Dąbrowy Górniczej.

W 1796 r. powstała kopalnia Reden nazwana od nazwiska hrabiego Fryderyka Redena, co dało początek budowie kolonii górniczej w latach 1820–1830 przez Stanisława Staszica i jej dalszej rozbudowy w następnych latach. Produkcja w kopalni wynosiła w 1840 r. 15 tys. ton węgla kamiennego, w 1900 r. ok. 20 tys. ton, w 1913 r. 274 tys. ton. Kopalnia Reden została ostatecznie unieruchomiona 9 lipca 1935 r. z powodu pożaru podziemnego.

Pierwsze wiadomości pisane o wsi Strzemieszyce pochodzą natomiast z początku XIV w. Wieś była wtedy własnością biskupów krakowskich i wchodziła do końca XVIII w. w skład klucza sławkowskiego. Pomimo gwałtownego rozwoju przemysłowego sąsiedniej Dąbrowy Górniczej i Ostrów Górniczych, Strzemieszyce Wielkie jeszcze w drugiej połowie XIX w. pozostawały miejscowością przeważnie rolniczą.

W 1909 roku Gmina Dąbrowa składała się z wsi Stara Dąbrowa i Niepiekło, oraz z kolonii: Huty Cynkowe, Huta Bankowa, Łabęcka, Mydlice i Reden. W 1915 roku do Dąbrowy zostają przyłączone kolonie: Cegielnia, Koszelew, Ksawera, Miejskie i Warpie.