Davies, Semka, Smolorz, Pańczyk, Lysko. Najważniejsze opinie na łamach DZ

Wach-Malicka i

Spektakl "Miłość w Königshütte" miał być szczytowym osiągnięciem Ingmara Villqista. A wyszedł koszmarny twór o rapsodyczno-patetyczno-wiecowym charakterze, który w finale miesza sztukę z polityką spod znaku Ruchu Autonomii Śląska - takie słowa pióra recenzentki DZ Henryki Wach-Malickiej pojawiły się w DZ w kwietniu. Było jasne: burza nadciąga.

Oczywiście, twórcy bielskiego Teatru Polskiego odżegnywali się od związków z polityką. Część środowiska broniła teatru, część śląskich działaczy uznała to za atak polityczny z antyśląską obsesją pani redaktor w tle. O sprawie musiała się wypowiedzieć każda partia, warszawscy publicyści zajmu-jący się Śląskiem wsiedli na swojego konika i pocwałowali w kierunku udowadniania, że RAŚ może wszystko i to źle. Wkrótce "Miłość..." stała się problemem politycznym,
a nie scenicznym. I tylko nie-kiedy ktoś zwrócił uwagę, że burza zaczęła się od słów recenzentki, która oceniała wartość artystyczną sztuki. Niektórzy zgadzali się, że wartość ta była niewielka.