Dziś obchodzimy Zaduszki

Gdybyśmy chcieli uporządkować je w kolejności, w jakiej zadomowiły się na gruncie polskim, chronologia byłaby taka: Dziady, Zaduszki, Wszystkich Świętych z zaznaczeniem, że to ostatnie święto miało pierwotnie inny charakter i symbolikę.

Starodawny zwyczaj Dziadów celebrowany przez plemiona Słowian i Bałtów wywodzi się z przedchrześcijańskich tradycji, których celem było nawiązanie kontaktu z duszami zmarłych i pozyskanie ich przychylności. Właśnie do tego zwyczaju nawiązuje Adam Mickiewicz w "Dziadach". Te zwyczaje, pogańskiego przecież pochodzenia, musiały ustąpić miejsca chrześcijańskim, które konsekwentnie przeszczepiano na grunt już zajęty.

W taki sposób obchody Dnia Zadusznego zapoczątkował w chrześcijaństwie - w roku 998 - św. Odilon, opat z Cluny; właśnie jako przeciwwagę dla pogańskich obrządków. Na dzień modłów za dusze zmarłych (stąd nazwa Zaduszki) - wyznaczył pierwszy dzień po Wszystkich Świętych, czyli na 2 listopada.

W XIII wieku ta tradycja rozpowszechniła się w całym Kościele katolickim. W XIV wieku zaczęto organizować procesje na cmentarze i do urządzanych na nich czterech stacji. W Polsce tradycja dnia zadusznego z końcem XV wieku była znana w całym kraju. Obyczaj stawiania zniczy na grobach wywodzi się ze wspomnianego już pogańskiego rytuału rozpalania ognisk na mogiłach zmarłych. Ludzie wierzyli, że ogrzeją one błąkające się po ziemi dusze.
W tamtych czasach w Dzień Zaduszny nie wolno było wykonywać niektórych czynności , aby nie znieważyć odwiedzającej dom duszy. Zakazane było np. klepanie masła, deptanie kapusty, maglowanie, przędzenie i tkanie itp.

Dzień modlitwy za zmarłych

Ks. Jarosław Kwiecień, rzecznik Kurii w Sosnowcu: - W Dzień Wszystkich Świętych wspominamy tych wszystkich, którzy jeszcze nie zostali oficjalnie beatyfikowani i kanonizowani, ale oczywiście i tych wyniesionych już przez Kościół na ołtarze. Zaduszki to moment wspomnienia i modlitwy za naszych bliskich zmarłych, którzy, jak mówi liturgia, wyprzedzili nas na drodze do niebieskiej ojczyzny. Warto, choć nie ma obowiązku, uczestniczyć w mszy świętej, by pomodlić się za zmarłych. AGA