Film "Ukryta gra" z Billem Pullmanem i Robertem Więckiewiczem trafi do kin 8 listopada. Parę dni temu ukazała się książka o tym samym tytule

Pokazane tło wiszącego nad światem konfliktu nuklearnego jest doskonałym dopełnieniem fabuły filmu. Książka "Ukryta gra" pozwala zagłębić się w polityczne i militarne oblicze nadciągającego kryzysu przenosząc czytelnika między innymi na pokład sowieckiej łodzi podwodnej czy też do Pentagonu.

Rok 1962. Związek Sowiecki instaluje na Kubie wyrzutnie nuklearnych pocisków balistycznych, przed którymi nie ma obrony. Ameryka jest gotowa odpowiedzieć prewencyjnym atakiem atomowym na Układ Warszawski. Prezydent Kennedy potrzebuje tylko jednej informacji: rakiety są już w wyrzutniach, czy jeszcze pod pokładami płynących do Hawany frachtowców? Jeżeli dopiero płyną, morska blokada Kuby powstrzyma zamiary Chruszczowa. Jeżeli już zamontowano je na poligonie San Cristobal (150 kilometrów od Miami) zaraz wybuchnie wojna.

Kluczową informację miał przekazać ulokowany w centrum moskiewskim kret. Ale radzieckie tajne służby właśnie wpadły na jego trop. Ostatnią szansą odbioru kluczowej wiadomości jest trwający w warszawskim Pałacu Kultury i Nauki pojedynek szachowy pomiędzy mistrzami z USA i ZSRR - Władimirem Gawryłowem i Joshuą Manskym. Oba mocarstwa wysyłają do Polski agentów pod przykryciem...

Rozgrywka pomiędzy Gawryłowem i Manskym stanowi oś fabularną głośnego thrillera "Ukryta gra", który w kinach oficjalnie pojawi się w najbliższy piątek, 8 listopada. Miejscem akcji jest Pałac Kultury i Nauki w Warszawie, który staje się niemym świadkiem wydarzeń toczącej się tytułowej gry. Nieustająca tajemnica tego miejsca, nieodkryte pomieszczenia, tajne przejścia, które rzadko można oglądać w innych produkcjach filmowych, sprawią, że Pałac raz jeszcze staje się ikoną swoich czasów.

"Ukryta gra" z gwiazdorską obsadą
Najjaśniejszą gwiazdą jest Bill Pullman, amerykański aktor znany z hitów takich jak „Dzień niepodległości” czy „Zagubiona autostrada”. Wciela się w rolę Joshuy Mansky’ego, genialnego matematyka, który u szczytu kryzysu kubańskiego zostaje porwany przez amerykańskie tajne służby. Nadużywający alkoholu zapomniany geniusz ma wystąpić w szachowym pojedynku przeciwko sowieckiemu mistrzowi Gawryłowowi na międzynarodowym turnieju. Rywalizacja jest jednak tylko przykrywką dla szpiegowskiej rozgrywki. Kiedy sojusznicy okazują się wrogami i nie wiadomo, komu naprawdę ufać, Mansky musi wykonać decydujący ruch mający powstrzymać konflikt nuklearny.

Mansky ma pewną określoną cechę… nie czuje się dobrze w niczyim towarzystwie. Długo był sam i w pewnym sensie odizolował się od społeczeństwa. Ból istnienia uśmierza sokiem ziemniaczanym i wszelkimi innymi specyfikami, jakie wpadną mu w ręce. Nie dba też o to, co ludzie o nim myślą. I nie ma zamiaru robić tego, czego inni od niego oczekują – mówił o swojej postaci Bill Pullman

Obok Billa Pullmana w "Ukrytej grze" występuje Robert Więckiewicz („Pod mocnym aniołem”, „W ciemności”) w roli dyrektora Pałacu Kultury i Nauki. Ponadto w obsadzie znajdują się Lotte Verbeek („Nic osobistego”, „Outlander”), James Bloor („Dunkierka”), Aleksiej Sieriebriakow („Lewiatan”, „Ładunek 200”) i Corey Johnson („Kapitan Phillips”, „Ultimatum Bourne’a”). Atmosferę lat 60., zimnej wojny i kryzysu kubańskiego buduje scenografia przygotowana przez Allana Starskiego. Klimat szpiegowskiej gry oddają zaś zdjęcia Pawła Edelmana.

– Ukryta gra” to kino z pogranicza thrillera szpiegowskiego i political fiction. Naszym celem nie było budowanie bezpośrednich porównań czy analogii do bieżących wydarzeń społeczno-politycznych, a opowiedzenie ekscytującej historii. Wątek szpiegowski, napięcie między mocarstwami i ryzyko konfliktu nuklearnego to tematy, które mimo upływu lat nie tracą na aktualności – mówi Łukasz Kośmicki, reżyser i scenarzysta.

Zwiastun filmu "Ukryta Gra"

„Ukryta gra” to najnowsza produkcja Watchout Studio („Bogowie”, Sztuka kochania”) i ostatni film, który wyprodukował, tragicznie zmarły w sierpniu tego roku, Piotr Woźniak-Starak.
Obraz ma już na koncie pierwsze sukcesy. Reżyser został uhonorowany Nagrodą Specjalną 44. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za "propozycję doskonale zrealizowanego kina gatunkowego". Film otrzymał również nagrodę za najlepszy montaż. Po pierwszych pokazach festiwalowych „Ukryta gra” podbiła serca widzów i krytyków, którzy podkreślają, że to kino gatunkowe na światowym poziomie.
Oficjalną piosenkę z filmu, „The Secret Game”, wykonuje Ania Karwan.

Fragment książki "Ukryta gra"

– To jest właśnie profesor.

Siedzący w kącie szklanego kontenera Mansky ściska oburącz podkurczone kolana – jak kloszard we wnęce metra. Wygląda też nieciekawie. Długie siwiejące włosy w strąkach. Obfita broda w nieładzie. Wypchana na łokciach marynarka niepasująca do wełnianych spodni, buty portowego robotnika. Noski lekko się zdarły o beton, gdy go wlekli na Brooklynie do auta, a potem przeciągali pod trap samolotu.

Gospodarz bez słowa włącza zewnętrzny system zagłuszania. Dudniący i nierówny szmer, raz głośniejszy, raz cichszy, unosi się i opada, jakby za ścianą chrapał Gargantua. Dźwięk wypełnia nie tylko dziwny pokój ze szklanym sześcianem, ale też uszy, głowy i trzewia wszystkich wewnątrz. Powoduje nieprzyjemne swędzenie, którego nie da się ukoić podrapaniem w jakiekolwiek miejsce.

White zamyka szczelne drzwi akwarium i odgłos natychmiast znika.

Stone zagaja z ulgą:

– Pamięta mnie pan, panie profesorze?

Mansky unosi głowę, lecz nie zmienia pozycji. Mruży oczy. Jeszcze czuć od niego strawiony alkohol, choć po zastrzyku spał prawie czterdzieści godzin. Jego głos jest chropowaty, a ton ironiczny, gdy mówi:

– Rzekoma Emma Postelnoor. Panna, która się słabo przygotowała do zagrania roli. W Princeton nigdy nie miałem słuchaczek.

– Przyjmuję krytykę. I aby pana nie trzymać dłużej w tej… kabinie, przejdę do rzeczy. Są dwie sprawy. Po pierwsze: to, co powiem, jest ściśle tajne. Prezydent i departament stanu…

– A więc taki jest wasz plan… mój Boże! Czy Sowieci wiedzą?

Brian White i Don Novak wymieniają niejednoznaczne spojrzenia. Eleonora usiłuje nie dać się zbić z tropu.

– Zaraz wyjaśnię…

– Ja pani wyjaśnię, panno Nieznajoma. Chcecie, bym zastąpił Konigsberga, ponieważ słusznie przypuszczacie, że zagram lepiej od niego, nie mówiąc już o szanownym naszym wicemistrzu kraju, Lewie Lesmahagowie. Cholernie wam zależy na wygranej w meczu. Trzeba naprężyć muskuły, odciągnąć uwagę opinii publicznej od Kuby. To chciała mi pani powiedzieć w imieniu prezydenta i departamentu?

– Nie tylko to. – Teraz włącza się Novak. – Arcymistrz Konigsberg miał zawał i nikt jeszcze o tym nie wie.

– Sowieci go załatwili? Po diabła?

– Pracujemy nad tym.

Mansky prostuje nogi. Żeby rozmawiać z trojką bez wątpienia reprezentującą CIA, National Security Agency albo Defence Intelligence, musi skręcać szyję, która go pobolewa. A ci stoją nad nim jak patrol, który zastanawia się, co zrobić z zalegającym pod murem pijaczyną. Tylko że pijaczyna – pomimo kaca i zastrzyków nasennych – myśli tutaj najszybciej.

– Znaleźliście przepis Federation Internationale des Echecs. Ten mówiący, że mistrza może zastąpić nie tylko wicemistrz, ale i osoba, która pokonała go w ostatnim pojedynku.

– Znaleźliśmy.

– Przykro mi, lecz muszę wam odmówić. Odstawcie mnie na Brooklyn.