Huk, hałas i udręka, czyli komu potrzebne imprezy w Katowicach?

Za głośne, za huczne, za długie. Dudniące, grzmiące i rozwrzeszczane. Jednym słowem huk, hałas i udręka. To o imprezach. Ostatnio oberwało się organizatorom Fest Festivalu w Parku Śląskim, wcześniej Katowicom za udostępnienie przestrzeni Doliny Trzech Stawów dla festiwalu muzyki basowej. Za głośno i za tłoczno było też w trakcie defilady wojskowej 15 sierpnia w Katowicach. Jeszcze gorzej, gdy wojsko defilowało na próbę kilka dni wcześniej, do tego nocą.

Tour de Pologne – też źle, bo korki. Szczyt Klimatyczny ONZ – niedobrze, bo Spodek i MCK zamknięte. A przed laty obrywało się również za Off Festival w Dolinie Trzech Stawów i Tauron Nową Muzykę w Strefie Kultury. Na „dudnienie” pierwszego narzekali mieszkańcy Francuskiej i os. Paderewskiego, na drugi skarżyli się ludzie z „Gwiazd” i Bogucic. A ile było krzyku o Juwenalia Śląskie na Muchowcu...

Wcześniej, gdy w Katowicach o imprezach w podobnej skali można było tylko pomarzyć, też narzekano, ale że… nic się tu nie dzieje. Z hasła, którym miasto się promowało - „Katowice – miasto wielkich wydarzeń” - zwyczajnie kpiono, a gdy stolica aglomeracji startowała w konkursie o tytuł „Europejskiej Stolicy Kultury” pukano się w głowy. Teraz ani wydarzeń, ani tym bardziej wydarzeń wielkich, tu nie brakuje, ale to też niedobrze.

Złotego środka nie ma. Festiwale na Muchowcu, w Strefie Kultury i Parku Ślaskim oraz koncerty gromadzące po kilkadziesiąt tysięcy osób na Stadionie Śląskim, to dla miasta i regionu olbrzymia promocja. Z kolei imprezy sportowe, jak Tour de Pologne, ale też biznesowe jak Europejski Kongres Gospodarczy czy Szczyt Klimatyczny, to ekwiwalent reklamowy warty miliony złotych.

Oczywiście nie każda impreza warta jest zachodu. Są wydarzenia lepsze i gorsze. Te, które miasto promują i te, o których na dobrą sprawę wie zaledwie garstka osób i wszyscy ci, którzy nie mogą przez nie spać. Jedne i drugie hałasują podobnie. Z niektórych należałoby zrezygnować, inne przemyśleć, być może skrócić, ewentualnie zmienić ich lokalizację. Są też takie, nad organizacją których trzeba koniecznie jeszcze popracować i lepiej je przygotować.

Fakt jest jednak taki, że miasto, zwłaszcza jego centrum, to nie oaza ciszy i spokoju. Katowice, by zerwać ze stereotypem miasta węgla i stali, które, jeśli słynie to najwyżej z kultury ciężkiej pracy, zabiegało od lat. Zabiegi te, zazwyczaj bardzo kosztowne, skutki miały lepsze lub gorsze, sprawiły jednak, że w postrzeganiu Katowic sporo się zmieniło.

Oczywiście, że „Katowice nie Lizbona”, ale kierunek rozwoju, który symbolizuje przebudowa terenu dawnej kopalni Katowice w Strefę Kultury, jest dobry.

I owszem, w mieście, zwłaszcza w Katowicach, powinno się dziać jak najwięcej, najlepiej na jak najwyższym poziomie. Bo w ostatecznym rozrachunku lepiej, żeby narzekali, że dzieje się za dużo, niż że dzieje się nic.