Konferencja naukowa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach w związku z jubileuszem setnej rocznicy debiutu literackiego Zofii Kossak

Konferencja naukowa „Historia Zofii Kossak. Doświadczenia i konteksty” skupiona była wokół wielu aspektów twórczości pisarki. Wśród podejmowanych tematów było m.in. prywatne oblicze pisarki wyłaniające się z listów Zofii Kossak, a także jej młodzieńcza twórczość, jeszcze przed wydaniem "Pożogi". Konferencji towarzyszyła wystawa pierwodruków, tłumaczeń oraz wydań zagranicznych książek Zofii Kossak ze zbiorów Biblioteki Śląskiej. Ekspozycje oglądać można przy Auli im. Andrzeja Pawlikowskiego w budynku B1.1.

Zofia Kossak-Szczucka to polska powieściopisarka urodzona 10 sierpnia 1889 roku w Kośminie na Lubelszczyźnie. Była córką Tadeusza Kossaka (brata bliźniaka Wojciecha) i Anny Kisielnickiej-Kossakowej. Dzieciństwo i wczesną młodość spędziła na Wołyniu. Studiowała malarstwo w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, a potem rysunek w École des Beaux-Arts w Genewie. Po wyjściu za mąż za Stefana Szczuckiego ponownie zamieszkała na Wołyniu, gdzie przeżyła najazd Bolszewików. Wspomnienia z tego okresu zawarła w swoim literackim debiucie pt. "Pożoga" wydanym w 1922 roku. W sumie napisała 48 powieści.

Pisarka angażowała się w działalność konspiracyjną i charytatywną. Była też współzałożycielką dwóch tajnych organizacji w okupowanej Polsce: Frontu Odrodzenia Polski oraz Rady Pomocy Żydom Żegota. Zmarła 9 kwietnia 1968 w Bielsku-Białej. Została pośmiertnie odznaczona medalem Sprawiedliwych wśród Narodów Świata i Orderem Orła Białego.