Kryminał „Upiory spacerują nad Wartą” o zbrodni i absurdach w czasach PRL-u RECENZJA

Jest lato 1985 roku. Na brzegu Warty w Poznaniu wędkarze dokonują makabrycznego odkrycia. Z rzeki wyławiają zwłoki młodej kobiety bez głowy. Niewiele później pracownik barki piaskarskiej wyciąga z wody foliową reklamówkę. Znajduje w niej głowę kobiety. Szybko okazuje się, że głowa nie pasuje do ciała. Przed poznańską milicją stoi trudne zadanie – musi znaleźć „łowcę głów”. Nie wiadomo, czy zbrodni dokonał seryjny morderca, a mieszkańcy Poznania są przerażeni. Sprawę prowadzą milicjanci z wydziału dochodzeniowo-śledczego KW MO. Wśród nich są m.in. Teofil Olkiewicz i Mirosław Brodziak, znani z kolejnych książek Ryszarda Ćwirleja. „Upiory spacerują nad Wartą” to pierwszy tom kultowej serii o poznańskich milicjantach w nowym wydaniu.

Wśród bohaterów wyróżnia się Teofil Olkiewicz, który jest niczym Zagłoba milicyjnego PRL-u. Przypadkowo udaje mu się osiągnąć cel i rozwiązać kryminalne zagadki. To pijak, bajkopisarz, który ma też swoje zasady.

Bywa, że Ćwirlej szarżuje w ukazywaniu rzeczywistości lat 80. Niekiedy jego prawda o tej rzeczywistości jest trudna do udźwignięcia dla tych, którzy pamiętają te czasy, ale wszystko rekompensuje ich przyciężkawy urok. Czytelnik ciągle ma wrażenie, że wszystko odbywa się z przymrużeniem oka.

Szacunek dla autora także za to, co niekiedy jest obce naszym pisarzom, czyli np., świetną znajomość Poznania lat 80. I jeszcze lepszą znajomość czasów Polski Ludowej, w które Ćwirlej wprowadza nas w sposób bezpretensjonalny. Jego bohaterowie nurzają się w niegodziwościach, ale dają się lubić. Czasy są ciężkie, ale tkwi w nich jakiś urok. I co najważniejsze - mimo pijackich ekscesów Olkiewicza, przekrętów, łapówek, brudnego świata prostytutek i cinkciarzy - dobro zwycięża zło.

To książka, którą naprawdę dobrze się czyta. Każdy będzie zadowolony. Ci, którzy pamiętają te czasy, będą kiwać ze zrozumieniem, ze tak było. A młodsi będą kręcić głowami ze zdumieniem – niemożliwe, że tak kiedyś było.