Książka na weekend: „Aria”. Przepiękna powieść o dziewczynie z Iranu. Wzruszająca historia osadzona w nieodległych nam czasach

Jest rok 1953. W jednym z ciemnych zaułków Teheranu Behruz, znajduje płaczącego noworodka. Kilkudniowa dziewczynka leżała otoczona workami na śmieci, wpatrywało się w nią stado psów. Mężczyzna postanawia zabrać dziecko do domu, choć wie, że jego żona nie będzie z tego zadowolona. Miał rację, Zahra, starsza od Behruza o wiele lat, matka dorosłego syna, od pierwszej chwili uważała, że jej mąż przyniósł do domu zło. Dziewczynka do tego ma niebieskie oczy, w kulturze perskiej oznaczające zły omen.

Ale Behruz postawił na swoim, zdecydował, że mała zostanie z nimi. Nadał jej imię Aria, niespotykane w Iranie, nie dla dziewczyn. Nie przypuszczał jednak, że Arię będzie czekać w jego domu prawdziwe piekło. On, kierowca wojskowej ciężarówki, rzadko bywa w domu, więc opieka nad dzieckiem spada na Zahrę. Kobieta wykorzystuje dziewczynkę do ciężkiej pracy, zamyka na długie godziny na balkonie, rzadko karmi, nie dba o czystość. Dziewczynka na jakiś czas traci nawet wzrok, ale na szczęście oczy udaje się uratować.

Behruz podejmuje decyzję, by oddać Arię pod opiekę Fereszte, bogatej kobiety. W tym domu Aria, która wyrośnie na inteligentną dziewczynę, dostanie wszystko – jedzenie, uwagę, naukę, ale opiekunka nie daje jej miłości. Aria zostaje zapisana do dobrej szkoły, uczy się francuskiego, znajduje przyjaciół, a w wolnym czasie pomaga biednej rodzinie. Nie chce tego robić, zmusza ją do tego Fereszte, więc Aria uczy zaniedbane dzieci czytać i pisać.

Historia dziewczyny kończy się na początku lat 90., gdy Aria ma już za sobą studia z księgowości i sama jest matką. Dowiaduje się wreszcie, kto ją porzucił na ulicy, stara się uwierzyć, że miała szczęście.

Losy Arii ściśle wplecione są w historię Iranu. Niepokoje społeczne, podziały religijne, sentyment niektórych mieszkańców do komunizmu, nienawiść do szacha, modlitwy o powrót Chomeiniego z Paryża – to wszystko mamy pokazane w powieści. Obserwujemy podziały klasowe, które świetnie widać w podzielonym Teheranie. Mieszkający w dzielnicach południowych uważani są za gorszych, rzadko zapuszczają się do północnych, bogatych przedmieść Teheranu. Arii nie omijają skutki rewolucji islamskiej, widać jej niepokój o los męża, a nade wszystko o przyszłość kraju z surowym islamskim kodeksem opartym na Koranie.

„Aria”, to wzruszająca, napisana z rozmachem, opowieść o dorastaniu w nietolerancyjnym państwie. Ta saga rodzinna pokazująca kulturę Bliskiego Wschodu, przełom polityczny w w Iranie, dyskryminację, odtrącenie i chęć odwrócenia podłego losu.
Książka ukazała się w serii „Piąta strona świata” Wydawnictwa Albatros.