Poniosą karę

Ten trzeci, skazujący ich teraz na kary więzieni, a jest bliższy prawdy. Po 27 latach dopadła ich sprawiedliwość, choć nieco ułomna. Nie jest to bowiem wyrok, który rozwiewa wszystkie wątpliwości.

Dlatego ma wielu przeciwników. Jedni się oburzają, że skazano zomowców za pobicie, a przecież górnicy nie żyją. Każdy, kto odróżnia dobro od zła wie, że oskarżeni zabili. Skoro tak, to powinni odpowiedzieć za te zbrodnie. Innych oburza fakt, że niektórzy zomowcy pójdą do więzienia tylko dlatego, że nie chcieli wydać kolegów z plutonu. Sąd mówi jasno, że górnicy zginęli za wiedzą tych, którzy teraz milczą.

Niech więc siedzą w więzieniu z poczuciem fałszywie pojętej koleżeńskiej wspólnoty. Akurat na to prawo pozwala. Prawnicy zwykli mawiać, że spóźniona sprawiedliwość, to żadna sprawiedliwość. Nie mają racji.

Reakcja osób pokrzywdzonych tą tragedią była jednoznaczna. Mieli dość opieszałości sądu i słuchania, że ZOMO wprowadzało ład i porządek. Górnicy nie zagrażali kopalni. Przeliczyli się oskarżeni sądząc, że kolejny sąd puści ich wolno. Nie puścił, więc znów uwierzyliśmy w siłę prawa.