Recenzja książki "Ciała niebieskie". W Niemczech o wojnie się nie mówiło, ale wnuki zaczynają pytać

Babcia pochodziła z Królewca, cudem udało jej się dostać z małą córką na statek ewakuujący cywilów z Prus Wschodnich. Wsiadła na niego dopiero w Gotenhafen, bo tylko tak nazywała Gdynię. Dziadek stracił nogę podczas wojny, ale nigdy nie zdradził wnukom, co tak naprawdę się wydarzyło.

Niemieckim uczniom o wojnie nie opowiadali także nauczyciele. Nawet na lekcjach historii wydarzenia wojenne opisywali tak, jakby ich one kompletnie nie dotyczyły. Bez emocji, chłodno, z mętnymi tłumaczeniami, a przecież większość nauczycieli przeżyła dramatyczne historie.

Freia nie zastanawiała się więc głębiej nad losami rodziny. Dopiero, gdy zachodzi w ciążę, odkrywa, że rodzina to ciągłość, jakiś łańcuch, którego się niczym nie przerwie, a który trzeba zrekonstruować. Poznać prawdę, nawet gdyby okazała się traumatyczna.
I pomału Freia odkrywa, co tak naprawdę wydarzyło się w Gotenhafen, dlaczego pewne zdarzenie z dzieciństwa było tak skrzętnie ukrywane. I jak to możliwe, że babcia, ta poczciwa staruszka wysłała przed wojną kartkę z gratulacjami do Göringa, gdy urodziło mu się pierwsze dziecko? Takich kartek przyszło podobno do niego aż sześć tysięcy... Freia odkrywa i inne dokumenty - zdjęcia Hitlera, gdy przebywał z wizytą w Monachium i książki, które tłumaczyły, co to znaczy mieć klasyczne, nordyckie cechy twarzy.

W Polsce książka ukazała się po dziesięciu latach od premiery w Niemczech. Tanja Drückers, jej autorka to jedna z najwybitniejszych niemieckich pisarek średniego pokolenia.

*Kto wygrał wybory w Twoim mieście? ZOBACZ WYNIKI WYBORÓW 2014
*Śląsk Plus - pierwsza rejestracja za darmo. Zobacz nowy interaktywny tygodnik o Śląsku
*Zielony młody jęczmień najlepszy na odchudzanie. Jak przyrządzić? [WIDEO]
*Górnik Zabrze na dnie. Komu zależy na upadku klubu? Socios Górnik chce go ratować