Repertuar klasyczny wraca na deski Teatru Polskiego w Bielsku-Białej. Premiera spektaklu „Skąpiec” już 7 stycznia

- Wystawienie „Skąpca” to naturalna konsekwencja tego, że Teatr Polski - mierząc się i z komedią, i z eksperymentem, i z musicalem - przygląda się również temu, co na przestrzeni lat dzieje się z repertuarem klasycznym. Molier to jest nazwisko, które narzuca się tak samo, jak Szekspir, Czechow czy inni wielcy pisarze-dramaturdzy. Przyszła więc kolej na Moliera właśnie. A że Paweł Aigner dla mnie stanowi gwarancję - kolokwialnie mówiąc - dobrego wykonu z moim zespołem - to zaprosiłem go do realizacji tego tytułu – powiedział Witold Mazurkiewicz, dyrektor Teatru Polskiego.

„Skąpiec” to zdaniem jego adaptatorów w TP opowieść o rodzinie, którą główny bohater – Harpagon doprowadza do kompletnego rozbicia. Jest tu wiele wściekłości, ekstremalnych napięć, bójek. Twórcy, z reżyserem Pawłem Aignerem na czele, użyli całej materii teatralnej, aby wydobyć sens piekła domowego.

Przedstawienie nie zaskoczy miłośników klasycznego podejścia do tematu, jednak całość jest zgrabnie połączona z reżyserską wizją, co podkreślał Witold Mazurkiewicz. Dyrektor zauważył także, że bieg sztuki znacznie przyspieszył i jest bardzo skondensowany.

Zabiegi te podczas konferencji prasowej tłumaczył reżyser Paweł Aigner.

- Kiedy po latach znów przeczytałem „Skąpca” w tłumaczeniu Tadeusza Boya-Żeleńskiego, które ma fantastyczny rytm i pięknie momenty, to postanowiłem jednak wrócić do oryginału i niektóre elementy doprecyzować. Nadal korzystałem z Boya, ale niektóre frazy skróciłem, zastosowałem pewne zabiegi wynikające z ducha epoki. Więcej jest dialogów symetrycznych, nakładania się dźwięków, to takie elementy sprzed kilku wieków z finałów operowych, które dają wrażenie ogólnego chaosu – stwierdził reżyser.

Zdaniem Pawła Aignera, „Skąpiec” to jedna ze wspanialszych sztuk Moliera, która pomimo sędziwego wieku nie traci. Jest bardzo ostra, wyrafinowana jeżeli chodzi o relacje między bohaterami, o destrukcję, którą wprowadza główny bohater.

- To wyzwanie dla aktora, którego mamy w roli głównej – Harpagona gra Rafał Sawicki i to też z myślą o jego talencie podjąłem się tego zadania – skwitował reżyser.

Wszystkiego dopełnia scenografia Magdaleny Gajewskiej, kostiumy Zofii de Ines i muzyka Piotra Klimka.

- W samym „Skąpcu” muzyka jako taka się nie pojawia, ani jako rekwizyt, ani jako temat – mówił kompozytor. - Natomiast w teatrze Pawła Aignera jest coś takiego, że bardzo wiele rzeczy, informacji, energii opartych jest o rytmy i zmiany tempa - siłą rzeczy to jest element czysto muzyczny. Pracując z Pawłem, niejednokrotnie czuję się bardziej jak drugi scenograf, który musi zbudować elementy opowieści niejako podążające za tekstem. Stąd w naszym „Skąpcu” jest bardzo dużo wejść muzycznych, ale również tego, co nazywamy audiosferą spektaklu, czyli współpracy pomiędzy warstwą tekstową, wizualną i tą muzyką, którą rozumiemy bardzo klasycznie. Chcąc pokazać chaos, o którym mówił reżyser, używamy narzędzi, które znamy wręcz nawet z kreskówek – dodał Piotr Klimek.

twórcy
autor – Molier
przekład – Tadeusz Boy-Żeleński
adaptacja, opracowanie, reżyseria – Paweł Aigner
scenografia – Magdalena Gajewska
kostiumy – Zofia de Ines
muzyka – Piotr Klimek
asystent reżysera – Grzegorz Margas
inspicjentka – Halina Mieszczak

obsada
Harpagon – Rafał Sawicki
Walery, syn Anzelma – Michał Czaderna
Eliza, córka Harpagona – Weronika Lesiak
Kleant, syn Harpagona – Mateusz Wojtasiński
Marianna, córka Anzelma – Oriana Soika
Anzelm – Adam Myrczek
Frozyna, pośredniczka – Barbara Guzińska
Simon faktor – Grzegorz Sikora
Jakub, kucharz i woźnica – Sławomir Miska
Strzałka, służący Kleanta – Grzegorz Margas
pani Claude, gospodyni Harpagona – Jagoda Krzywicka
Ździebełko, służący Harpagona – Maciej Kulig
komisarz – Tomasz Lorek
ksiądz proboszcz – Eugeniusz Jachym
ministrant – Aleksander Pestyk