Wojna na Ukrainie. Czas Apokalipsy w Kijowie. Relacja Jarosława Podworskiego

- Kijów wygląda jak twierdza. Na ulicach zapory, barykady i prawie żadnych ludzi, a jeśli już, to w kolejkach przed aptekami - mówi Jarosław Podworski ze Stowarzyszenia Pokolenie.

Na Ukrainę jeździ z pomocą od 2014, od Majdanu. Ryzyko jest. Ale nie wyobraża sobie, by tej pomocy zaprzestać.

- Nasza obecność zaświadcza, że nie zostali sami. To jest w dużej mierze pomoc psychologiczna - mówi Podworski.

Ale jest też pomoc konkretna, ukierunkowana na konkretne potrzeby. Ona trafia w konkretne ręce. To, co zawozi na Ukrainę jest efektem zbiórek na zamówienie.

- Mamy np. doniesienia z Czernichowa, że brakuje tam jedzenia. Transporty, które wysyłane są z Polski albo tam nie docierają, albo trafia z nich bardzo niewiele - mówi Jarosław Podworski. - Ale wspieramy też obrońców Ukrainy we wszystkim, co jest im potrzebne, by mogli obronić siebie, swój kraj, ale i nas.

Wielokrotnie przeżywał tam chwile grozy: podczas ostrzału drogi, podczas alarmu przeciwlotniczego {"bo nigdy nie wiadomo, czy top będą samoloty czy rakiety", mówi), podczas uderzenia rakiety 200 m od miejsca, w którym się znajdował. Doświadczył trzęsienia w wyniku wybuchu w sąsiedztwie.

Armia ukraińska odnosi sukcesy, wypiera Rosjan z okolic Kijowa. We wtorek 29 marca, miała wrócić nauka w kijowskich szkołach.

Jarosław Podworski myśli o powrocie do Kijowa w weekend.

- W pomocy liczy się czas. jeśli więc mam pełny bus, to jadę. Tam czekają na to, co w tym busie się znajduje - mówi.