„Australijskie piekło”. Powieść Radosława Lewandowskiego o fatalnym rejsie, który zakończył się koszmarem

Morska podróż z Holandii na Jawę w XVII wieku, przy ówczesnym poziomie nawigacji, techniki, higieny i medycyny, sama w sobie musiała być niedogodna dla większości jej uczestników. Jeżeli dodatkowo znajdowała finał nie w porcie przeznaczenia, ale na rafach niezamieszkałych wysp przy brzegach niezbadanego lądu, stawała się prawdziwym koszmarem. Taki właśnie koszmar stał się udziałem załogi i pasażerów holenderskiego żaglowca „Batavia”, który w 1629 roku rozbił się u wybrzeży Australii. Co gorsza, najbardziej przerażająca część historii tych ludzi miała się wtedy dopiero rozpocząć.

Ta dramatyczna historia sprzed blisko 400 lat zainspirowała Radosława Lewandowskiego do napisania powieści „Australijskie piekło”. Większość jej bohaterów to postaci autentyczne, zasadnicza oś fabuły podąża za prawdziwym rozwojem sytuacji na pokładzie „Batavii” i na wyspach Abrolhos, kluczowe jej wydarzenia miały miejsce naprawdę. Bogate źródła, z których korzystał autor, obfitują w fakty, wprost proszące się o to, by ożywić występujące w nich historyczne postaci, zrekonstruować i opisać ich zachowania w ekstremalnej sytuacji walki o przetrwanie - walki nie tylko (a nawet w najmniejszym stopniu) z przyrodą, ale i współtowarzyszami, w których człowieczeństwo zaczęło umierać, jeszcze zanim kadłub „Batavii” osiadł na rafach. Czy autorowi udało się odgadnąć kierujące nimi (a jakże często ulotne po upływie tylu lat) emocje i motywacje, tego oczywiście się nie dowiemy - ale w każdym razie uczynił to przekonująco i wiarygodnie.