Dalej w kapciach...

W podkrakowskiej Pieskowej Skale kazano mi wdziać słynne polskie kapcie i froterować muzealne parkiety. Pucowałam je bez zdziwienia, w odróżnieniu od grupy Brytyjczyków, których przestały nagle interesować gotyckie rzeźby, a zainteresowały rzeczone kapcie. Broniłam honoru polskiego muzeum. Mówiłam, że to wiekowe wnętrza i trzeba je chronić. A nos mi się wydłużał jak u Pinokia...

Nie jest prawdą, że muzea odchodzą w przeszłość. Turyści zaglądają do najmniejszych, prezentujących lokalne ciekawostki. Ale w muzeach, wbrew nazwie, czas nie może się zatrzymać. A np. w Muzeum Piastów Śląskich w Brzegu zatrzymał się w głębokim PRL-u. Klucz do toalety dalej wydaje pani kasjerka, która zresztą radzi się pospieszyć, bo w niedzielę obiekt zamyka się o 16. To znaczy, że o 15 przestaniesz się czuć komfortowo. Do zwiedzania zostało ci sporo, zegar tyka, a obsługa okna już zamyka.

W dni powszednie nasze muzea otwarte są w godzinach pracy zwiedzających, najczęściej do 17, za to w weekendy działają przez kilka godzin. Kilka rzeczy mamy do naprawienia. Na początek proponuję wziąć przykład z Czech. Tam nawet w lasach Szumawy, w opactwie w Vysšim Brodzie, czeka na turystę karteczka z informacjami o zabytku. Po polsku też.