H2 GO! czyli rozmowy o wodorze

To pierwsze ramy prawne, które będą determinowały rozwój infrastruktury przesyłu gazów odnawialnych i niskoemisyjnych, głównie wodoru, w najbliższych dekadach. To pozwala planować potrzebne inwestycje. Jeżeli Polska chce brać udział w wyścigu związanym z technologiami wodorowymi, to ważne jest, żeby związane z nimi oprzyrządowanie prawne i budowa infrastruktury powstawały również przy polskim udziale - mówił Grzegorz Tobiszowski, poseł do Parlamentu Europejskiego, inicjator cyklu Konferencja Silesia 2030. Europoseł Tobiszowski był kontrsprawozdawcą z ramienia Grupy Europejskich Konserwatystów i Reformatorów podczas procedowania pakietu wodorowo-gazowego.

Uczestnicy 9. edycji Konferencji Silesia pt. ”H2 Go! Przyszłość polskiego wodoru”, podkreślali, że niezwykle ważny jest rozwój wszystkich segmentów sektora tego gazu - infrastruktury produkcji i przesyłu, ale też technologii, która może być naszym produktem eksportowym

Dobrze rozwinięta infrastruktura gazowa to niezależność, to miejsca pracy, rozwój gospodarczy i możliwość eksportu. Wszystko wskazuje na to, że w przyszłości - nie tak bardzo odległej - gaz ziemny całkowicie zostanie zastąpiony przez wodór. W tym technologicznym i gospodarczym wyścigu Polska ma obecnie bardzo silną pozycję. Ważne jest abyśmy nie zmarnowali tej szansy - przekonywała Beata Szydło, była premier RP, a obecnie poseł do Parlamentu Europejskiego.

Największymi producentami tego gazu są:

1. Chiny 30 Mt (milionów ton)
2. USA 10 Mt
3. Niemcy 2,5 Mt
4. Holandia 1,5 Mt
5. Polska: 1,3 Mt

Światowa produkcja wodoru to 115 Mt (milionów ton). Niemal cały produkcja pochodzi z reformingu paliw kopalnych - gazu ziemnego, węgla, metanu. Tylko ok. 1% to wodór zielony - produkowany z odnawialnych źródeł energii.

Obecnie kraje UE łącznie produkują 7,5 miliona ton wodoru rocznie (szarego). Celem na 2050 rok jest roczna produkcja 10 milionów ton zielonego wodoru. By ten cel osiągnąć kraje unijne muszą łącznie zainwestować 430 miliardów Euro w same tylko odnawialne źródła energii, które będą ten wodór produkować. Obecnie ogromnym problemem jest dostępność elektrolizerów do produkcji zielonego wodoru. Na instalację trzeba czekać nawet ponad rok - wskazywał Marek Wesoły, były wiceminister aktywów państwowych.

Siłą Polski jest dobrze rozwinięta sieć gazu ziemnego, a także wyspecjalizowana spółka, Gaz-System, która ma kompetencje i zdolności inwestycyjne.

Spółka ma ambicje stać się operatorem multigazowym. Dysponujemy ponad 12 tysiącami km sieci przesyłowej. W razie podjęcia odpowiednich decyzji - Gaz-System jest gotowy do objęcia z czasem funkcji krajowego operatora sieci przesyłu wodoru zapewnił Paweł Ernst, dyrektor Pionu Rozwoju i Innowacji w spółce Gaz-System.

Jeszcze w tym roku powołana ma zostać ENNOCH (Europejska Sieć Operatorów Sieci Wodorowych). W planach jest budowa Nordycko-Bałtyckiego Korytarza Wodorowego, który przebiegać będzie od Finlandii, przez republiki nadbałtyckie, Polskę i Niemcy.

Według prognoz w ciągu najbliższych 25 lat zapotrzebowanie na wodór wzrośnie czterokrotnie. Większość krajów na świecie ma już strategie rozwoju sektora tego gazu.

W 2021 roku powstała “Polska strategia wodorowa do roku 2030 z perspektywą do roku 2040”. Zgodnie z jej założeniami, nakłady inwestycyjne do 2030 r. wyniosą ok. 11 mld zł. Najwięcej, bo ok. 9 mld zł, pochłoną instalacje do produkcji wodoru nisko- i zeroemisyjnego.

Polska może odegrać znaczącą rolę w europejskiej rewolucji wodorowej. Mamy już znaczące osiągnięcia. zarówno w dziedzinie badań i rozwoju, tworzenia innowacji dotyczących produkcji, jak i transportu wodoru. Przedstawiciele polskiego rządu powinni w Unii Europejskiej ubiegać się o wyznaczenie okresu przejściowego w tej transformacji z wodoru szarego na zielony, żeby nie stracić impetu i nie wypaść z gry o wodór - podkreślił europoseł Grzegorz Tobiszowski.