Koniecpol. Co się kryje we wnętrzach opuszczonego pałacu? Zajrzeliśmy. Zobaczcie zdjęcia

Budowę pałacu rozpoczęto w 1603 roku w miejscu istniejącego wówczas drewnianego dworu, siedziby rodziny Koniecpolskich. Budowa zamku nadzorowana była przez mistrzów murarskich - najpierw Piotra Bianco (Bliank) z Krakowa, a następnie Floriana z Wielunia. Po śmierci Aleksandra Koniecpolskiego w 1610 roku budową zajął się jego syn, później hetman Stanisław Koniecpolski. Budowlę ukończono w drugiej ćwierci XVII wieku.

Najstarszym fragmentem nowożytnej rezydencji jest skrzydło pałacu zbudowane na rzucie kwadratu z dwiema przybudówkami. W założeniach budowniczego zamek miał pełnić funkcję obronną, jednak po osiedleniu się w Koniecpolu rodziny Czapskich, zamek został gruntownie przebudowany i zamieniony na rezydencję magnacką.

Pałac podwyższono o półpiętro, wzniesiono dwie oficyny - pierwszą przeznaczono na stajnię i wozownię, drugą zaś na kuchnię i mieszkanie dla służby pałacowej. Wyburzono wówczas mury obronne oraz zlikwidowano fosę, pozostawiając jedynie sześcioboczną basztę - przebudowaną w pierwszej połowie XIX wieku na altanę.

W 1945 roku pałac spłonął. Odbudowa w latach 1958-61, w celu przeznaczenia obiektu na dom kultury, wiązała się z zupełną zmianą charakteru wnętrz. W sąsiedztwie pałacu stoi barokowy kościół pw. św. Michała Archanioła, z 1776 r., zbudowany przez Czapskich na miejscu dawnej kaplicy pałacowej.

Do dnia dzisiejszego zachowały się:

• Pałac murowany z XVII - XIX wieku
• Oficyna kuchenna z XVII - XIX wieku
• Oficyna stajenna z XVII - XIX wieku
• Baszta murowana z pierwszej połowy XVII wieku (przebudowana w pierwszej połowie XIX wieku)
• Park z pierwszej połowy XVII wieku (przekomponowany w drugiej połowie XVIII i w pierwszej połowie XIX wieku).
  (źródło: gmina Koniecpol/slaskie travel)