Przemysłowy Śląsk, Tatry i obłędny księżyc. Kosmiczne pejzaże na niesamowitych zdjęciach Witolda Kowalczuka

Na początku roku informowaliśmy o pięknym widoku na Tatry uchwyconym w Rudzie Śląskiej. To niezwykle rzadkie zjawisko udało się uwiecznić Witoldowi Kowalczukowi, który jest pasjonatem dalekiej obserwacji pochodzącym z Zabrza. Teraz przedstawiamy kolejne niesamowite zdjęcia z bogatego portfolio utalentowanego fotografa.

Fotografie tworzone przez Witolda Kowalczuka robią niesamowite wrażenie. Zabrzanin w swoich pracach dba o wszystkie elementy, tak aby stworzyć imponującą całość. Na jego zdjęciach można podziwiać nie tylko piękno industrialnego Śląska, ale również góry i majestatyczny księżyc.

- Jeśli chcemy zobaczyć wschód lub zachód Słońca za dalszym horyzontem, wystarczy, że dzień będzie w miarę bezchmurny. Jednak w przypadku, gdy chcielibyśmy to powtórzyć z księżycem, szansa na powodzenie jest dużo rzadsza, a jeśli chcielibyśmy jeszcze, żeby wschód miał miejsce w konkretnym miejscu na horyzoncie, to już w ogóle trzeba mieć szczęście i szereg sprzyjających warunków - tłumaczy Witold Kowalczuk.

Wśród wielu ważnych czynników potrzebnych do wykonania dobrych zdjęć na dużą odległość, takich jak dobry sprzęt fotograficzny i znajomość terenu, najważniejsze są odpowiednie warunki pogodowe. Witold Kowalczuk trafił na odpowiedni moment 26 maja 2021 roku, kiedy uwiecznił niesamowity wschód księżyca za Babią Górą, sfotografowany z największej hołdy w Rybniku Chwałowicach, należącej do KWK Jankowice.

- Powietrze musiało być na tyle przejrzyste nad powierzchnią ziemi, że Babia Góra była widoczna w całej swojej krasie razem z ośnieżonymi stokami, a nie tylko jej zarys. Ponadto pomiędzy mną a górą (i za nią), nie mogły występować opady, chmury i inne aerozole, skutecznie ograniczające widoczność. Wschód księżyca nastąpił niecałe pół godziny po zachodzie słońca, dzięki czemu cały teren był jeszcze nieco oświetlony słabym światłem, pomimo, że z drugiej strony znajdowały się jedynie gęste chmury. Dzięki temu nie widać wyłącznie zarysu, ale i cały Beskid niski znajdujący się przed Babią - wyjaśnia Witold Kowalczuk.

Żeby osiągnąć efekt taki, jak na zdjęciu zamieszczonym wyżej, trzeba oczywiście obserwować fazy księżyca i wybrać odpowiedni moment. To znów podnosi skalę trudności zadania, każda faza trwa bowiem tylko kilka dni - na sfotografowanie księżyca w pełni są tylko 3 doby w miesiącu. To jednak wciąż nie wszystko.

- Aby wschodzący księżyc znalazł się dokładnie za szczytem, trzeba było najpierw znaleźć odpowiednie miejsce. Gdybym przeszedł kilkaset metrów w jedną lub drugą stronę, miejsce wschodu byłoby już zupełnie inne. Dlatego robienie takich zdjęć wymaga również znajomości terenu, poszczególnych punktów obserwacyjnych oraz świadomości co można z nich zobaczyć. W poszukiwaniu takich miejsc bardzo przydatne są strony takie jak GoogleEarth oraz Peakfinder - tłumaczy Witold Kowalczuk.

W galerii można zobaczyć również zdjęcia przestawiające nocne światła Rybnickiego Obszaru Węglowego na czele z Koksownią Radlin i KWK Marcel. Kompozycję dopełnia wschodzący księżyc, który w piękny sposób ujawnia na horyzoncie Tatry (Lodowy Szczyt na Słowacji).

- Wschód księżyca miał miejsce prawie godzinę po zachodzie słońca. Miałem też dylemat - czy iść podobnie jak rok temu na hołdę w Chwałowicach, gdzie był pewniejszy wschód za Babią, czy ryzykować wejście na Szarlotę i mniej prawdopodobne Tatry, znajdujące się około dwa razy dalej. Drugim dylematem było to, że za dnia był tylko ledwo widoczny zarys Beskidów, tak więc widoczność nie była powalająca, natomiast nauczony doświadczeniem, że słońce potrafi się "przebić" przez mętne powietrze, postanowiłem spróbować i liczyć na szczęście, które jak się potem okazało dopisało - wspomina Witold Kowalczuk.

Na pozostałych zdjęciach w galerii można zobaczyć m.in. wschód księżyca za Skrzycznem z hołdy Rymerskiej w Niewiadomiu, Koksownię Radlin, Elektrownię Rybnik oraz hałdę w Rydułtowach.

Oprócz zdobycia wiedzy o terenie oraz obserwacji pogody i faz księżyca konieczne jest oczywiście posiadanie sprzętu fotograficznego, który umożliwia daleką obserwację, a także dobór odpowiednich ustawień.

- Ponieważ księżyc jest dość niewielki z naszej perspektywy, najpierw trzeba wyposażyć się w odpowiednio jasny obiektyw o dobrym przybliżeniu. Warto też rozważyć podpięcie teleskopu. Ja w tym przypadku używałem standardowego obiektywu typu zoom 70-300mm, o jasności 5,6. Ponieważ księżyc porusza się dość szybko, warto mieć na uwadze to, że maksymalny czas naświetlania kadru może wynieść maksymalnie około 1-2 sekundy. Przy dłuższych czasach księżyc staje się poruszony. Dlatego tak istotna jest tu czułość matrycy i jasność obiektywu - tłumaczy Witold Kowalczuk.

Czasem w tego typu fotografii, nawet przy pozornie idealnych warunkach, pojawiają się nieprzewidziane trudności.

- Są również dni mniej udane. Polowałem kiedyś na wschód księżyca za Hrobaczą Łąką, z charakterystycznym świecącym krzyżem na szczycie. Niestety jakość powietrza była wtedy na tyle słaba, że sam krzyż praktycznie „rozpływał” się wśród falujących warstw powietrza. Nie wszystko się udaje pomimo, że teoretyczne warunki wydają się być jak najbardziej optymalne - mówi Witold Kowalczuk.