Rafał Musioł: Piast wygrał dwie wojny. Nie tylko tę na boisku [KOMENTARZ]

Waldek King został królem Waldemarem I. Przy wyczynie prowadzonego przez niego Piasta blednie nawet romantyczna historia Leicester. Złoto dla Gliwic wymyka się analizom i tłumaczeniom. Zwłaszcza, że Piast wziął je sobie sam, wygrywając sześć z siedmiu meczów w rundzie finałowej. To nie był szczęśliwy zbieg okoliczności, tylko kawał ciężkiej pracy zarówno fizycznej, jak i intelektualnej.

Piłkarze Piasta nie stanowią grupy, która bez odpowiedniego trenera byłaby w stanie osiągnąć jakikolwiek sukces. Fornalik znalazł do nich klucz, dzięki któremu odnieśli sukces, jakiego już się z pewnością w swoim życiu nie spodziewali. Pokonali Legię w Warszawie i Lechię w Gdańsku i postawili kropkę nad i w spotkaniu z Lechem. A ustępujący mistrz do tego stopnia przejmował się uczciwością poznaniaków, że zapomniał o sobie i omal nie spadł na najniższy stopień podium. Fantastyczna historia i świetnie, że zdarzyła się w naszym regionie, tak długo czekającym na mistrzostwo Polski.

Warto wspomnieć, że Piast wygrał podwójnie. Na boisku nie miał sobie równych, ale wygrał też grę, o której wielu już zapomniało - tę z kibolami. Poszedł z nimi na wojnę po niesławnej zadymie podczas derbów z Górnikiem. Tej, która mogła kosztować klub nawet degradację z ligi. I nie ugiął się ani przed prośbą, ani groźbą. Co więcej, bojkot ze strony psychofanów zaczął przyciągać na trybuny normalnych kibiców. Klub zyskiwał, odrabiał straty wizerunkowe, zespół nabierał blasku, a szalikowcy coraz bardziej samotni zostawali przed bramami stadionu. W końcu skapitulowali.

Ci z nich, którzy przyjęli nowe zasady, wrócili skruszeni i zapewne zasiedli wczoraj wśród szczęśliwców, którzy po raz pierwszy w historii wypełnili stadion przy Okrzei i na własne oczy zobaczyli najważniejsze wydarzenie w historii klubu. I będą oglądać kwalifikacje do Ligi Mistrzów. A w nich Waldemar Fornalik znów będzie miał pole do popisu.

Michał Materla przed KSW 49

Gerard Badia: Nigdy nie czułem takiej radości!