64 500 zł dla pracownika. Pozytywne zmiany od 1 lipca. Kiedy i komu należą się pieniądze? Odpowiadamy!

Od 1 lipca 2024 roku maksymalna kwota odprawy pieniężnej w przypadku rozwiązania umowy o pracę z przyczyn leżących po stronie pracodawcy wzrośnie do 64 500 zł brutto. Jest to związane z podwyżką minimalnego wynagrodzenia za pracę, które od 1 lipca wyniesie 4300 zł brutto. Pracownicy, którzy stracą pracę z przyczyn niezależnych od siebie, mogą liczyć na wyższe świadczenia. Jakie warunki muszą być spełnione, aby otrzymać odprawę? Kiedy i komu przysługują te pieniądze?

Odprawa pieniężna przysługuje pracownikom, którzy tracą pracę z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, takich jak ogłoszenie upadłości, likwidacja firmy, czy inne przyczyny niezwiązane z pracownikiem. Odprawa może wynikać z:

• Umowy o pracę – jeśli zawarto odpowiednie zapisy w umowie o pracę, regulaminie wynagradzania, zakładowych lub ponadzakładowych przepisach prawa pracy.
• Zasad rozwiązywania umów o pracę w ramach zwolnień grupowych – zgodnie z ustawą o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (ustawa o zwolnieniach grupowych).

Kwota odprawy pieniężnej jest uzależniona od stażu pracy u danego pracodawcy. Pracownikom przysługuje odprawa w wysokości:

• 1-miesięcznego wynagrodzenia – jeżeli byli zatrudnieni krócej niż 2 lata,
• 2-miesięcznego wynagrodzenia – jeżeli byli zatrudnieni od 2 do 8 lat,
• 3-miesięcznego wynagrodzenia – jeżeli byli zatrudnieni ponad 8 lat.

Bez względu na staż pracy, wysokość odprawy pieniężnej nie może przekroczyć 15-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w dniu rozwiązania stosunku pracy. Od 1 lipca 2024 roku, w związku z podwyżką minimalnego wynagrodzenia do 4300 zł, maksymalna kwota odprawy wynosi 64 500 zł brutto.

Pracownicy nie mają prawa do odprawy, jeżeli:

• Pracodawca nie ponosi winy za rozwiązanie stosunku pracy,
• Pracownik otrzymał odprawę w przeszłości – ponowne nabycie prawa do odprawy nie jest możliwe.

Odprawy pieniężne są również przewidziane w przypadku zwolnień grupowych. Dotyczy to pracodawców zatrudniających co najmniej 20 pracowników. Zwolnienia grupowe mają miejsce, gdy w okresie 30 dni pracodawca zwalnia:

1. 10 pracowników – gdy zatrudnia mniej niż 100 pracowników,
2. 10% pracowników – gdy zatrudnia od 100 do 300 pracowników,
3. 30 pracowników – gdy zatrudnia ponad 300 pracowników.

W przypadku zwolnień grupowych, odprawy są zwolnione ze składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, a także z funduszy pozaubezpieczeniowych. Jednakże są one opodatkowane, a pracodawca nalicza i pobiera zaliczkę na podatek.

W przypadku śmierci pracownika, zarówno w czasie trwania stosunku pracy, jak i podczas pobierania zasiłku z tytułu niezdolności do pracy, rodzinie zmarłego przysługuje odprawa pośmiertna. Odprawa jest wypłacana przez pracodawcę i przysługuje najbliższym członkom rodziny, takim jak małżonek, dzieci, wnuki, rodzeństwo oraz rodzice. Świadczenie to wynika bezpośrednio ze stosunku pracy zmarłego pracownika.

Wysokość odprawy pośmiertnej zależy od długości zatrudnienia zmarłego pracownika u danego pracodawcy:

• Krócej niż 10 lat: jednomiesięczne wynagrodzenie
• Co najmniej 10 lat: trzymiesięczne wynagrodzenie
• Przynajmniej 15 lat: sześciomiesięczne wynagrodzenie

Podział odprawy pośmiertnej

Odprawa pośmiertna jest dzielona w równych częściach pomiędzy wszystkich uprawnionych członków rodziny. W przypadku, gdy jedynym uprawnionym do odprawy jest jeden członek rodziny, ma on prawo do połowy kwoty przewidzianej w Kodeksie pracy.

Podstawa prawna
Podstawą prawną przyznawania odprawy pośmiertnej jest Kodeks pracy, który określa zasady jej wypłaty i podziału wśród członków rodziny zmarłego pracownika.