Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Expressis verbis. Felieton Jędrzeja Lipskiego, redaktora naczelnego Dziennika Zachodniego

Jędrzej Lipski
ARC.
Dzisiaj kilka słów, może zdań o wadze słowa. Tej mającej swoją rolę w budowaniu naszej codzienności. O poczuciu estetyki, bo jak powiedział poeta, „estetyka jest pomocna w życiu, nie należy zapominać o pięknie”.

A co mnie skłoniło do skreślenie tych kilku słów refleksji na temat stanu polskiej kultury, zwłaszcza tej masowej wyrażanej właśnie, miedzy innymi, słowem? Otóż otrzymałem niedawno smsem, od znajomego, filmik zdjęty z TikToka, z dopiskiem zobacz, fajne. Otworzyłem to, posłuchałem i zdębiałem.

Rzeczony filmik był fragmentem stand-upu, czyli kabaretowego występu artysty, który w swoistym monologu, opisywał swoje spostrzeżenia dotyczące z życia codziennego. A właściwie artystki, żeby być dokładnym. Zdębiałem, bowiem, nie była to mowa kwiecista, nacechowana wysublimowanymi intelektualnie zdaniami wielokrotnie podrzędnie złożonymi. To był po prostu… rynsztok.

Z ust „artystki” szerokim strumieniem płynęły słowa niecenzuralne, ordynarne i wulgarne, układające się w zdania, których jedyną „normalną” częścią mowy był spójnik. Nie jestem w stanie przytoczyć tutaj żadnego przykładu, by nie obrazić czytelnika.

Pomyślałem sobie, że to jednostkowa sprawa i postanowiłem to sprawdzić. Poszukałem w sieci podobnych występów, kabareciarzy występujących solo, tzw. standuperów. I jak się okazało, ów rynsztok, knajacki język, nie mający nic wspólnego z pięknem naszej ojczystej mowy jest normą. Jest wręcz chlubą dla owych artystów. Ponoć jest taka zależność, im więcej przekleństw sypie się ze sceny, tym więcej publiczności przychodzi na występ tychże „mistrzów” języka polskiego.

A kiedyś teksty kabaretowe były pełne intelektualnych, językowych zagadek, niedomówień, drugiego dna, niedopowiedzeń, z których mogliśmy czerpać wiedzę i kunszt artystyczny całymi garściami. Przywołam tutaj, dla egzemplifikacji przedwojenny „Teatrzyk Zielona Gęś” Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Powojenną już, chociażby krakowską Piwnicę pod Baranami, albo Kabaret Starszych Panów, czy uwielbiany przeze mnie kabaret Dudek albo Kabarecik… Olgi Lipińskiej. Wzorce, z których można czerpać garściami. Niemal worek bez dna Ciekawe co na to szacowna rada języka polskiego.

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Jaki olej do smażenia?

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Dołącz do nas na X!

Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.

Obserwuj nas na X!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera