Książka na weekend: „Sztuczny miód”. Opowieść ze Śląska, której akcja dzieje się na początku lat 80. w Katowicach

Kończy się rok 1980. Marylka i Baśka pracują w jednym z katowickich szpitali. Sporo je różni, od stosunku do pracy i pacjentów po relacje w rodzinie. Maryla ma męża górnika, który fedruje na kopalni Wujek i zapisał się do „Solidarności”. Kobieta pochodzi z typowej śląskiej rodziny, ma ciepłe relacje z siostrami i rodzicami, martwi się o zdrowie sąsiada, traktuje pacjentów jak swoich bliskich. Mąż naciska na Marylkę, by ta zwolniła się z pracy i zajmowała dwójką dzieci. Marylka jednak wiąże jakoś koniec z końcem w szarej peerelowskiej rzeczywistości. Zajmuje się domem, stoi po kilka godzin w kolejkach i jeszcze pomaga znajomym.

Baśka totalnie się różni od swojej koleżanki. Ma męża milicjanta i córkę, starszą nastolatkę zafascynowaną możliwościami, które daje młodym ludziom współczesna Polska. Chłodne relacje z mężem Baśka zamienia na kino z koleżankami, wyjścia do kawiarni i romans z kolegą z pracy. Z rodzicami też nie jest ciekawie, bo ci nie akceptują jej męża. No i życzliwość do pacjentów też nie idzie w parze z charakterem Baśki. Kobieta do tego źle się czuje w towarzystwie lekarzy i pielęgniarek działających w „Solidarności”, wydaje się jej, że w ich spojrzeniach cały czas widzi pogardę, bo jest żoną milicjanta.

Strajki i coraz trudniejsza sytuacja w kraju szybko weryfikują relacje w domach i stosunki w pracy. Wbrew wszystkiemu okazuje się jednak, że przyjaźń, szacunek do drugiego człowieka, więzi rodzinne są ponad podziałami, ponad niepewnymi czasami. Okazuje się też, że milicjant może ostrzec znajomego przed aresztowaniem, a członek „Solidarności” pójść na współpracę z władzami.

Mieszkańcy Katowic z łatwością odnajdą miejsca akcji książki. Główni bohaterowie mieszkają na osiedlu Tysiąclecia i w blokach położonych tuż przy kopalni Wujek. To książka o nieodległej historii, tak ważnej w życiorysach współcześnie żyjących. Lata 80. wryły się w pamięć przez tragedię górników, decyzje ówczesnych władz, trudną rzeczywistość, gdzie naprawdę trzeba było się nagimnastykować, by wyżywić rodzinę i wyczarować dla dzieci choć trochę słodyczy. Starsi czytelnicy przypomną sobie lata swojego dzieciństwa i młodości, młodsi odkryją, jak żyło się na początku lat 80. i jak wszyscy byli ze sobą naprawdę blisko. Polecam!