Na kim Wałęsa bierze odwet?

W najdalszych zakątkach świata, w dżungli i pod lodowcami, ludzie znają tylko dwóch wybitnych Polaków, właśnie Wałęsę i Jana Pawła II. Nie powinniśmy się zatem dziwić, że za upokorzenia, jakich ostatnio zaznał wiele, za agenta Bolka, za Gontarczyka i Cenckiewicza, za Zyzaka i Kurtykę, za łzy, jakie wylał i trzepotanie schorowanego serca, Wałęsa bierze teraz odwet, pusząc się po swojemu na konwencjach partii Libertas, najpierw w Rzymie, a wczoraj w Madrycie. Na kim jednak bierze odwet? Przecież nie na Polsce, bo o wolność Polski walczył. I nie na poszczególnych ludziach i partiach, bo jest ponad partiami.

Lech Wałęsa, mam wrażenie, bierze odwet ogólnie na nas wszystkich, żeby nam pokazać, że jego czas jeszcze nie przeminął, że się z nim liczą, że go szanują i noszą na rękach, że chcą mu płacić po 100 tys. euro za wystąpienie, gdy tymczasem w Polsce jako były prezydent dostaje miesięcznie 3.900 zł brutto.

Darzę Wałęsę sympatią, mimo jego lapsusów, pomyłek, nagłych zwrotów akcji. I sądzę, że on potrzebuje od czasu do czasu ogrzać się w światłach jupiterów, doładować zasobnik próżności odpowiednią dawką wazeliny i uwielbienia. Libertas stworzył mu taką możliwość. Pozwolił wyjść z labiryntu oskarżeń i bezsensownych potyczek polsko-polskich. Dał mu to, czego inni nie dawali. I nie wierzę, że Wałęsa już na zawsze pozwoli się instrumentalnie traktować irlandzkiemu milionerowi Declanowi Ganleyowi czy byłemu pisowcowi Arturowi Zawiszy. On jeszcze bryknie, jeszcze im pokaże. Jeszcze się wypnie na Giertycha i Farfała i zaskoczy nas wszystkich. Jak to on. Dlatego nie panikujmy, że dał się w coś wmanewrować, że rozmienia się na drobne i robi skok na kasę. Wałęsa ma instynkt, więc ufajmy, że nie narazi na szwank polskiej wolności, którą sam wywalczył.