Ruda Śląska. „Jeji Zocność Dulcyno”, czyli jak mamona rządzi życiem. Spektakl Mariana Makuli

Marian Makula, tekściarz kabaretowy, choć przeniósł rodzinę Dulcyny w śląskie realia, nic regionalnego, poza mową śląską, nie zaproponował. Z jednym wyjątkiem; daje do zrozumienia, że Ślązacy wstydzą się swojej godki, jakby ich uwierała i poza domem używają literackiego języka.

Dulcyno jest u Makuli Ślązaczką opcji niemieckiej, jej mąż gorolem ze Lwowa, a służąca, którą uwodzi ich syn Richart, przyjechała za pracą z Ukrainy.

Na scenie jest dużo krzyku i biegania, ale też nie brakuje powodów do refleksji. Dulcyno, właścicielka kamienicy – jak w oryginale – pozostaje postacią fałszywą, dwulicową i chciwą. Gardzi ludźmi biednymi, ale pieniądzem grzesznym, z nierządu lokatorki, już nie. Przeznaczy go na podatki i... na tacę. Mamona zasłania nam oczy na to, co dobre i przyzwoite – dopowiada Makula.

W roli Dulcyny bardzo przekonująca jest Izabela Malik, która również ten spektakl wyreżyserowała. W rodzinie Dulcyny tak naprawdę odnajdujemy siebie; nie rozmawiamy ze sobą, nie załatwiamy problemów, rdzewiejemy. Obcych tolerujemy, gdy nam się to opłaca.

Mąż Dulcyny jest facetem rozrywkowym, chwiejnym moralnie i równie zakłamanym. Ani trochę mu w tym spektaklu nie współczujemy. W tę postać wcielił się Krzysztof Wierzchowski. Właściwie na końcu stajemy jedynie po stronie Ukrainki, ona w tej dusznej atmosferze wypada najprzyzwoiciej. Zagrała ją Joanna Gorzała.

Wystąpili także: Patrycy Hauke – syn Dulcyny, Sylwia Szyda – kuzynka, Inga Papkala – matka chrzestna Ukrainki. Mocną stroną spektaklu jest muzyka Andrzeja Minkacza.

Marian Makula zadebiutował na scenie 47 lat temu, więc pewnie na pięćdziesiątkę znów spróbuje nas zadziwić. Śląskie klimaty wciąż mają tu swoją publiczność.