Smolorz: Nowy rok, nowy śląski porządek

Jeszcze na początku roku mogłem dotknąć tego starego porządku. Tego mojego śląskiego ordnungu. Porozmawiać z nim, wymienić poglądy. Skonfrontować z własnym światem i przekonać go do świeżego spojrzenia, gdy w moich oczach wydawał się przesadnie hipsterski. W gruncie rzeczy nie chciałem nic zmieniać – ten ordnung był przecież częścią mnie, i jest do dziś. Ta niebywale romantyczna śląskość, w swoim genetycznym kodzie, zapisane miała prawdziwy chrześcijański fundament moralny, pedantyczną estetykę, mądrość bez dna - uzupełnianą bezustannie pracowitością. Ci, którzy tego nie doświadczyli nie mogli jej zrozumieć; nie pojmowali, że tyle samo trzeba tej śląskości dać - ile się z niej zabiera. Dziesiątego dnia 2013 roku odszedł na zawsze człowiek, który tego porządku uczył mnie od dziecka - który sam był tym porządkiem. Człowiek, który udowodnił, że sprzeczności często są pozorne. Miałem prawo poczuć się osierocony – ale nie tylko ja – cały Śląsk miał do tego prawo.

Gdy zabrakło jednego z największych obrońców śląskiego porządku, rozhuśtała się polityka żałości. Kiedy po falstarcie śląskich kolei marszałkiem województwa śląskiego został Mirosław Sekuła, niewiele zostało z marzeń o realnej samorządności. Zresztą misja Sekuły nie była nigdy tematem tabu – przyszedł sprzątać – oficjalnie: bałagan po poprzedniku, mniej oficjalnie: stawiać czoła śląskim huraganom.

Do końca nikt chyba nie wie, czy spychanie w niebyt śląskiej narodowości ma podłoże bardziej ideologiczne, czy polityczne. Do marszałka Sekuły pasuje raczej to drugie – nie tylko zresztą do niego. W 2013 roku skrystalizowała się cała armia polityków, urzędników i publicystów, którzy sens swojego istnienia oparli na walce z Ruchem Autonomii Śląska. Jednym ze środków do tego celu stało się negowanie śląskiej narodowości, której przebudzenie przypisuje się głównie organizacji zarządzanej przez Jerzego Gorzelika. Te wojowanie z mającym polityczne aspiracje RAŚ-iem, i wykorzystanie do tego celu tożsamości kilkuset tysięcy ludzi, nie mogło zostawić po sobie nic innego, jak spaloną ziemię. Muzeum Śląskie stało się germanofobicznym ringiem, Stadion Śląski areną inwestycyjnej żenady, a na gruncie społecznym wybuchł zbędny antypolonizm.

To normalne, że polityka na swoje potrzeby zaczęła romansować z wartościami regionalnej kultury. Romans ten jest koniecznością – trzeba się z tym pogodzić, i oswoić z PRopagandowym fałszem. Cała ta gra niewiele ma wspólnego z naturalnym genetycznym śląskim porządkiem – z tym ordnungiem praojców, jak i z tym, który ma się dobrze we współczesnym zaciszu domowym. Lokalne polityczne gierki najbardziej odbijają się na finansach. Ale nie ma co załamywać rąk - wyszło się z rezultatów nieudolnej gospodarki „syna śląskiej ziemi” - wyjdzie się i z tego. Naprawdę bać się trzeba tylko antyśląskiej ideologii – tej wypływającej z potrzeby nacjonalistycznego sedna.

Koniec roku - wypowiedziany już ustami wymiaru sprawiedliwości – to zapowiedź przyszłości. 2014 będzie rokiem inicjatyw oddolnej demokracji; rokiem weryfikacji stanu śląskiej dupowatości. Trzymam kciuki – aby nowy ordnung nie miał mocno pod górę.

Paweł Smolorz

Teksty Pawła Smolorza również na blogu smolorz.com
agfilm.pl

*Głośni Ludzie 2013 Roku woj. śląskiego [ODDAJ GŁOS W PLEBISCYCIE]
*Abonament RTV 2014 [OPŁATY, TERMINY, ULGI]
*Najpiękniejsze kolędy [TEKSTY + MUZYKA] Która najlepsza? ZAGŁOSUJ
*Najlepsze piosenki świąteczne na Boże Narodzenie PLAYLISTA