Paweł Smolorz

W telewizyjnym i radiowym świecie jest takie powiedzonko: „Nie jest sztuką dobrze nagrać dźwięk w ciszy, sztuką jest dobrze go nagrać w hałasie”. Podobnie jest z polityką. Cóż to za sztuka rządzić w koniunkturze, gdy łatwo populistycznie bajdurzyć? Sztuką jest, przede wszystkim, nie załamać tej koniunktury, a jeszcze większą sztuką - odbudować ją po rządach tych właśnie populistów.

Siódmego września w Katowicach przejdzie Parada Równości. Po wydarzeniach w Białymstoku (i nie tylko) trzeba tam być. Dlatego, że część ludzkiej godności to obowiązek obrony słabszych. Jako Górnoślązak wiem, czym jest bycie słabszym, wyśmiewanym, traktowanym - jeśli nie wrogo, to z dystansem. Jedną ze szczytowych form nieszczęścia jest nie móc być sobą.

Słyszeliście kiedyś, aby jakiś wysoko postawiony minister - dajmy na to na Podlasiu albo w Wielkopolsce - wizytując region, co rusz podkreślał, że: „Tu jest Polska!”? Zapewne nie. Ale nasz Górny Śląsk jest wyjątkowy. Nie ma tu wizyty centralnych notabli, nie ma kroku, nie ma spojrzenia w niebo, nie ma wdechu, żeby nie padło - głośno i wyraźnie - to polska ziemia, polskie niebo, polskie powietrze, bo „tu jest Polska”.

Jak co roku w lipcu ulicami Katowic przejdzie Marsz Autonomii. Przejdzie w czasie, w którym moda na śląskość geruje, środowisko regionalne jest podzielone jak nigdy, a nad Wisłą karty rozdaje Wódz z Kryształu, który chętnie rozgoniłby to towarzystwo po kątach. Robić tego nie musi.

Rzecznik praw obywatelskich na początku roku apelował do Ministerst-wa Infrastruktury o zmianę przepisów ruchu drogowego tak, by pieszy miał pierwszeństwo, gdy chce wejść na pasy. Pan Adam Bod-nar uzasadnia to tym, że w cywilizowanych krajach dawno już tak jest, zaś Polska przoduje w liczbie śmiertelnych wypadkach z udziałem pieszych - więc trzeba działać. I dostał od rządu odpowiedź: To nie przejdzie, bo w Polsce mamy „inne uwarunkowania kulturowe”.

Śląskie media zawsze tracą, gdy znika z nich Piotr Spyra. Niezawodny dawny wicewojewoda dawnej Platformy, obecnie satelitariusz Kryształowych, dał Bóg, odrodził się jak Feniks z popiołów i zdradził, że niebawem nadejść może repolonizacja lokalnej prasy. Dlań szykuje się fucha. Wicewojewoda Spyra jest przecież do tego urodzony; to człowiek z pasją, który spolonizowałby nawet Brandenburger Tor.

To by było nawet zabawne - mały Wielki Kryształowy Człowiek w ancugu „Top 81”, banalnie rozgrywający hollywoodzki uśmiech pana Grzesia: „Bogiem, honorem, ojczyzną” i „socjalizmem plus” - gdyby nie to, że niespełna sto lat temu, mój dom, Górny Śląsk, stał się zawodnikiem tego meczu – i za ten turniej przyjdzie mi zapłacić, a jak nie mi, to moim dzieciom.

Znam durniów, którzy w beztydziyń wsiadają w swój spleśniały w progach samochód rocznik 97, odpalają tę blacharską rekonstrukcję historyczną i gnają w teren. Durniów, bo wiem, że to dystans niespełna kilometra.

We freudowskiej antropologii, niemiecki myśliciel proponuje zejście do stanu pierwotnego w celu wyzbycia się cierpienia. Freud bowiem uważał, że człowiek cierpi przez kulturę, w której żyje, bo nie może realizować swoich popędów. Oczywiście ostatecznie zaproponował inne rozwiązania, bo jak przystało na człowieka o szerokim horyzoncie intelektualnym, uznać musiał, że owe zejście, nie jest możliwe.

Dwugłos w sprawie strajku nauczycieli: Marek Twaróg, redaktor naczelny Dziennika Zachodniego i publicysta, felietonista DZ Paweł Smolorz.

W prima aprilis, media całego świata - od Londynu po Kuala Lumpur - informują, że między blokami w Gdańsku, w towarzystwie księdza i ministrantów, spłonęły książki, oraz przedmioty, które … stanowiły zagrożenie duchowe. Na stos poszły m.in. afrykańskie maski, figurki słonia, parasolka „Hello Kitty” oraz powieść pani Rowling, o młodym czarodzieju podobnym do Mateusza Morawieckiego.

W czasach gównoburz nasi rodzimi poeci „konserwatywnej” polityki odgrzali kotlet dżender. Pewnie dlatego, że kotlet „zagrzybionych nachodźców ” się wysmażył. Skoro tego karminadla LGBT można w Polsce z sukcesem smażyć, to musimy powiedzieć sobie jasno: obowiązujący system wartości moralnych jest pod kreską. Dlatego, że ludziom pewnym swojej tożsamości tożsamość innych nie przeszkadza.

Śląska Partia Regionalna po ostrym szlagu o ziemię, doczekała się nowego zarządu. Starych sprawnych wyjadaczy samorządowych - Henryka Mercika i Jerzego Gorzelika - przesunięto w cień, dając szansę mniej znanym nazwiskom. Wszystko wskazuje na to, że ŚPR znów jest między „na-wozem” a „pod-wozem”. Z akcentem na „pod”.

Nasza dyplomacja obrywa obuchem, który sama wprowadziła w ruch. W Polsce łatwo operuje się absurdalnym pojęciem odpowiedzialności narodowej. Teraz inni, równie obrzydliwie, robią to samo. Z każdej strony jest to ruch nieczysty. Nikomu niepotrzebny, dzielący ludzi, budzący demony populizmu.

Nasza dyplomacja obrywa obuchem, który sama wprowadziła w ruch. W Polsce łatwo operuje się absurdalnym pojęciem odpowiedzialności narodowej. Teraz inni, równie obrzydliwie, robią to samo. Z każdej strony jest to ruch nieczysty. Nikomu nie potrzeby, dzielący ludzi, budzący demony populizm.

Akurat teraz brak regionalistów w Sejmiku Śląskim będzie nam szczególnie doskwierał. A to dlatego, że na tę kadencję przypadają okrągłe rocznice powstań polskich na Górnym Śląsku. Możemy spodziewać się sporej dawki emocji spod batuty regionalnych dyrygentów JSP (Jedynie Słusznej Partii). A brak bezpiecznika, za jaki często robili nasi „urojeni separatyści”, może sprowadzić na tę nieszczęsną ziemię „powrót do macierzy”, czyli tradycyjny festiwal peerelowskich szkolnych akademii.

Robert Biedroń przedstawił swój plan na Polskę. Szybko posypały się opinie, że to populizm, że się nie da, że to już było... Sceptyczni komentatorzy wrośnięci w Polskę made in Kaczyński, stracili nosa i nie poczuli, że Biedroń nie postuluje niczego, co by już w zachodniej Europie z powodzeniem nie funkcjonowało. „Nie da się?” A może jednak?

W czasie największej imprezy charytatywnej, organizowanej przez znienawidzonego przez obóz prorządowy społecznika, ginie na oczach tłumu – głoszący model zachodniej demokracji - prezydent liberalnego, europejskiego miasta. Bandyta chwilę po ataku, bierze mikrofon i oznajmia zdezorientowanemu tłumowi, że: „Platforma Obywatelska go torturowała, dlatego prezydent zginął”. Ja zaś, mam dać się przekonać, że to tragiczne wydarzenie nie ma nic wspólnego z polityką? To ogromne wyzwanie dla mojego zatroskanego rozumu.

Pewien proboszcz z Bawarii, postanowił zorganizować „rekolekcje przy łyskaczu”. Spotkał się ze zrozumieniem lokalnej społeczności płci męskiej, która wcześniej niespecjalnie była zainteresowana tradycyjną ewangelizacją. Teraz na farze ma komplet.

Gdyby mój prapraopa wstał z grobu, byłby zachwycony naszym górnośląskim luftem - pisze w felietonie Paweł Smolorz.

Radny Wojciech Kałuża z Żor zyskał niemałą popularność, transferując się z jednego bieguna polskiej wojenki (KO) w drugi (PiS); ale właściwie nie sam transfer jest tutaj szczytem szczytów politycznego nierządu.

Małżonka kupiła gruszki. Ułożyła estetycznie w koszyku, kuszące. Chcę ugryźć, wbijam zęby, kątem oka dostrzegam jednak napis: „Gruszka polska”. Nie gryzę, myślę sobie „polska gruszka” i wyobraźnia pracuje, a jest 11 listopada, z gruszki polskiej wnet wyrasta wąs Piłsudskiego. Ten wąs, który maskował brak jego siekaczy. Żreć wąsatą gruszkę? Nie da rady. Odstawiłem. Lęk przed znieważeniem polskiej wąsatej gruszki akurat w ten dzień mnie sparaliżował. Tak oto gruszki dołączyły do moich nerwicowych awersji.