Szołtysek: Neclik z Nikisza

Ślonsko Krysia kojarzy mi się zawsze z rolom abo roladom na gowie. Dziś tego uczesania sie jusz niy praktykuje, ale w latach 60-tych była nojpopularniyjszo

nie wierz człeku co piszesz musisz pamiętać ze były to budowle wznoszone 100 lat temu ubikacje na półpiętrze wtedy to było coś zważywszy że były to mieszkania dla robotników a po drugie nie post pruskie musisz podszkolić się w historii bo ojciec pochodził z małopolski a więc nie może być prusakiem a po trzecie pokaż mi w Polsce miejsce gdzie dla rodzin tych robotników jeździł regularnie pociąg bez płatny aż do 1978r a po czwarte na tamte czasy była to nowoczesna pralnie dla rodzin z wyżymaczka suszarnią i maglownią w jednym miejscu też za darmo mógłbym tak wyliczać 9 bloków a do tego 6 parków 4 baseny jeden kryty ogród ze sceną lodowisko boisko piłkarskie szkoła z dwoma boiskami cała zaplecze sklepowe wszystko w jednym rynku i potężny kościół nawet szalet miejski był pokaż mi gdzie takie dzisiaj mieszkania budują tak nowoczesne tak zwane sypialnie ja tam mieszkałem 25 lat i nie miało prawa się nudzić więc najpierw poznaj jak jest naprawdę bo dzisiaj już każdy ma łazienkę w mieszkaniu no może jeszcze ktoś się taki znajdzie że niema ale to już jest naprawdę bardzo mały procent pozdrawiam

Któregoś dnia przyszliśmy na obiad. Nie wolno było się rozejść na bloki. Staliśmy na placu apelowym. Nadszedł wieczór. A my bez jedzenia. Przed nami kantyna SS-Mannów. Słychać ryki pijackie Niemców. Jest późna godzina nocna. Cały sztab wychodzi z kantyny. Na czele idzie komendant Karl Chmielewski. Każe przynieść kozła. Wyszukuje z szeregu więźniów i poleca żołnierzowi bić na koźle wyciągniętych więźniów. Może 20, może 30 więźniów tak „rozpracowano”. Mój blok ogarnia podniecenie. Każdy dygoce, nie wytrzymuje nerwowo. Widzi to blokowy i upomina „seid ja ruhig (?). Ja stoję w ostatnim rzędzie – tych najwyższych. W pewnej chwili ktoś z szeregu stojącego przede mną na czworakach wkręca się do samego środka bloku. Inni idą jego śladem. Wszyscy zbijają się w kłąb, trzymają się kurczowo i słychać jakieś pomruki, zawodzenia. Jęki, płacz bitych rozlega się na placu. W pewnej chwili mój blok załamuje się i wszyscy w panicznym strachu zbijają się do środka, tworzy się kłębowisko, które zatacza się to w jedną to w drugą stronę. Ja stoję ogłupiały na swoim miejscu, bo nie ma mowy abym dostał się do środka kłębu.
Blokowy bierze deskę i wali po głowach. Inni blokowi przychodzą mu na pomoc i bijąc bez litości chcą rozerwać ten kłąb. Próbują na nowo sformować blok, ale bez skutku. Na rozkaz Lageraeltestera blokowi każą nam włazić pod bloki (bloki stoją na palach) i stamtąd wołać „Józef Nowak wo bist Du”. Ale zanim udaje nam się wejść pod blok dostajemy mocno kijami, deskami. Ta „zabawa” trwa chyba 2 godziny. Wreszcie powrót na plac apelowy i stójka bez kolacji i obiadu. Nazwałem tę noc „Nocą szatana”.
W tym obozie wolno było napisać po raz pierwszy list do domu. Chociaż, nie wolno było nic o sobie ani o obozie napisać – to jednak poprzez sfingowane imiona i nazwiska, można było podać niektóre wiadomości. W listach obozowych – będzie dużo nazwisk, ale każde coś oznacza. I tak Maciuś – to ja, Onkel Kopiasz – to ksiądz w Straconce.

tys na słonsk przyjechał i żeś się nauczol srac po ludzku ale noprzód jak kozdy wulc żeś nakrod lajtongi ze wullhauzu ciulu niymyty

Post pruskie koszary dla siły roboczej. Ludzie tam żyją bez prysznica, bez łazienki. Ja wolę nowoczesne bloki z osobnym ustępem dla każdego mieszkania...