Wielka Rycerzowa w Beskidzie Żywieckim. Przepiękna panorama i klimatyczne schronisko górskie

Wielka Rycerzowa (1226 m n.p.m.) to szczyt należący do Grupy Wielkiej Raczy, położony w Beskidzie Żywiecki, przez który przebiega Wielki Europejski Dział Wodny, a także granica polsko-słowacka.

Popularnie szczyt jest określany jako częściowo zalesiony, jednak nie wpływa to jakoś niekorzystnie na widoki. Z Wielkiej Rycerzowej podziwiać można rozległą panoramę – dostrzec Wielką Raczę i Przegibek wraz z Kolonią wsi Rycerka Górna. Także niektóre szczyty Małej Fatry, takie jak Wielki Rozsutec.

Znakomite widoki rozciągają się też z Hali Rycerzowej, czyli z dużej polany, która znajduje się nieco poniżej szczytu Wielkiej Rycerzowej. Widać z niej Beskid Śląski, pasmo Lipowskiej i Pilska, a w dalszym planie pasmo Babiej Góry. Przy dobrej widoczności na horyzoncie powinniśmy zobaczyć Tatry.

Nazwa szczytu Wielka Rycerzowa wywodzi się od miejscowości Rycerka Dolna i Rycerka Górna (dawniej Rycerka), które prawdopodobnie były własnością rycerską. Obecnie na południowych stokach Wielkiej Rycerzowej, już po słowackiej stronie, znajduje się rezerwat przyrody Vychylovské skalie z osuwiskiem.

Schronisko PTTK na Rycerzowej (1120 m n.p.m.), nazywane też bacówką, zdecydowanie jest jednym z bardziej wyjątkowych schronisk w całych Beskidach. Jak na tego typu obiekt jest młode, gdyż uroczyście otworzone zostało we wrześniu 1975 roku. Na pierwszy rzut oka niepozorne. Jednak tętniące życiem, z doskonałym bufetem oraz oferujące 34 miejsca noclegowe. Do dyspozycji są pokoje: 2-, 3-, 5- i 10-osobowe.

Dozwolone jest też rozbicie namiotu obok bacówki. Co również jest chętnie praktykowane przez turystów. Bufet czynny jest od 8.00 do 20.00 (gorące posiłki do 19.00), a czasami i dłużej. Wśród pozycji w menu znajdziemy m.in. żurek, bigos czy cieszące się dużym uznaniem racuchy z borówkami.

Na szczyt Wielkiej Rycerzowej warto wybrać się z Soblówki (pow. żywiecki), do której dojazd z Bielska-Białej zajmie nam około półtorej godziny. Na miejscu pierwszy parking znajduje się przy drewnianym kościele Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny. Dalej również można znaleźć miejsca parkingowe – tutaj do wyboru: bliżej szlaku czarnego lub żółtego. Oba szlaki są do siebie podobne, choć przyjęło się, że to żółty oferuje ładniejsze widoki.

W takim zestawieniu warto pokusić się o pętlę, którą rozpocznie spacer żółtym szlakiem, a zakończy powrót szlakiem czarnym. Całość powinna zająć nam około czterech godzin. Oczywiście wędrówka wyłącznie jednym ze szlaków też ma swój klimat. I do samochodu powinno być bliżej.

Na obu szlakach nie ma newralgicznych i podchwytliwych miejsc. Można się jedynie spodziewać, że spotkamy życzliwych turystów.