„Wielka sobota – wielka cisza”. Jak przeżyć ten dzień? To wielkie pytanie o wieczność i oczekiwanie na zmartwychwstanie

Wielka Sobota oraz Wigilia Paschalna jest także wielkim pytaniem o wieczność. Często przed nim uciekamy, ale prawda zmartwychwstania każe nam zastanowić się nad tym, czy po śmierci jest coś więcej. Pozwólmy sobie choć chwilę zwolnić. Święcenie pokarmów (choć ważne) niech nie przysłoni nam innych treści tego dnia. Warto usiąść, pomodlić się i nieco pomyśleć przy grobie pańskim.

— Jesteśmy wszyscy w momencie głębokiej żałoby, a wtedy nikt z nas nie ma ochoty na swobodę i jakikolwiek aktywizm. Tym jednak, w naszym głębokim przekonaniu, różnią się wierzący, od innych osób też pielęgnujących Święta Wielkanocne, że mają nadzieję na Zmartwychwstanie. Zatem czas Wielkiej Soboty choć powinien upłynąć w wielkiej ciszy, to przecież można wypełnić go oczekiwaniem na Wigilię Paschalną – mówią Sabina i Grzegorz Janikowscy z Ruchu Światło-Życie.

Sami przez wiele lat pomagali organizować rekolekcje dla rodzin w czasie Triduum Paschalnego. Wiele członków Ruchu Światło-Życie choć raz w życiu stara się w taki sposób przeżyć ten czas – głęboko, bez zbędnego zabiegania i ze zrozumieniem wszystkich treści liturgii.

— W ciągu całej Wielkiej Soboty rzeczywiście „niewiele” się dzieje. Na prowadzonych przez nas przez wiele lat Rekolekcjach Triduum Paschalnego był to czas, spędzony na modlitwie Liturgią Godzin i przygotowaniu do odnowienia przyrzeczeń chrztu św. poprzez udział w nabożeństwie o imieniu chrześcijańskim. Czas popołudniowy był przeznaczony dla rodzin. Spędzały go razem, bez telefonów, na spacerach, na przypatrywaniu się zwyczajom górali koniakowskich i istebniańskich.

Dlaczego imię tak bardzo kojarzy się z Wielką Sobotą? W nocy (czyli liturgicznie już w czasie Wielkanocy) Kościół chrzcił katechumenów, a przy chrzcie nadawane jest imię. Tego dnia wierni odnawiają także swoje przyrzeczenia chrzcielne. Co ciekawe na swój sposób woda jest błogosławiona ogniem. Kapłan wypowiada nad nią słowa błogosławieństwa i zanurza w niej płonący paschał.

Oczywiście Wielka Sobota, to także „święconka”. Wierni przychodzą do kościoła, aby poświęcić pokarmy, które spożyją w czasie wielkanocnego śniadania. Jest to zawsze wielka radość dla dzieci, które z niecierpliwością oczekują na Wielkanoc.

— Najbardziej z owym dniem kojarzy się wszystkim święconka, a dla niektórych to jedyny rytuał tych świąt. Nie trzeba go rugować z naszej tradycji, bo jest piękny i tak naprawdę pokazuje, iż każde dobro, pokarm, który posiadamy pochodzi od Boga – dodają małżonkowie.