Wielki Post 2024 - „Oto teraz czas upragniony”. Rozpoczynamy go Środą Popielcową

W Środę Popielcową mimo zwyczajnego dnia pracy wielu katolików przyjdzie do kościołów na Mszę Świętą. W Drugiem Liście do Koryntan usłyszą m.in.: „„Oto teraz czas upragniony, oto teraz dzień zbawienia.” Zaskakujące jest to, że Kościół nam pokazuje, że za Wielkim Postem można… tęsknić. Gdy Jezus wyszedł na czterdzieści dni na pustynię, był to dla niego czas bliskości ze swoim Ojcem. Ten okres przygotował go do głoszenia Ewangelii i w dalszej perspektywie do Drogi Krzyżowej.

Jak wskazuje o. Michał Bortnik – paulin z Jasnej Góry, choć mamy żyć blisko Boga i jego przykazaniami przez cały rok, to jednak jako ludzie potrzebujemy takiego szczególnego okresu, który ma pozwolić nam zwolnić i wejść w głąb. Wielki Post, to okres, kiedy wszyscy się powinni się nawracać.

— Jeżeli wszyscy byśmy czynili pokutę, i wszyscy się nawracali, to byłby to czas najpiękniejszy - czas pokoju, czas miłości na ziemi, czas przemiany wszystkiego – mówi o Wielkim Poście o. Michał Bortnik i dodaje - Kościół zaprasza nas, abyśmy każdy wszedł do izdebki własnego serca. Na znak pokuty posypujemy sobie głowy popiołem, ale wiemy dobrze, że Pan Jezus mówi: jeżeli chcesz czynić pokutę obmyj twarz, zamknij się w izdebce, aby to Pan Bóg widział, że pościsz, a nie wszyscy dookoła. Dlatego to we własnym sercu trzeba rozpoczynać pokutę i przemianę, która ma być wielką przemianą całego świata - tym „czasem upragnionym”, czyli czasem zbawienia dla każdego z nas.

W pierwszym czytaniu w Środę Popielcową możemy znaleźć również zachętę: „Rozdzierajcie serca wasze, a nie szaty”. To dość mocny obraz, jeśli spojrzymy na ten fragment dosłownie. Czym wspomniane „serce” było dla Żydów żyjących w czasach Jezusa?

— Gdyby rozdarcie szaty było równoznaczne z dokonaną w nas przemianą, sprawa byłaby prosta. Ten zewnętrzny wyraz żalu, przeżywanego smutku czy cierpienia nie zawsze odzwierciedlał to, co człowiek rzeczywiście przeżywał. W Biblii serce stanowi centrum życia duchowego. To ośrodek decyzyjny. Trzeba zatem, aby każdy wierzący uznał panowanie Boga w swoim życiu, stanął przed Nim i przed samym sobą w prawdzie, podarłszy wpierw na strzępy przywdziewane w świecie maski – tłumaczy ks. dr Dawid Ledwoń prof. UŚ biblista z Uniwersytetu Śląskiego.

W czasie sypania głów popiołem księża lub diakoni będą wypowiadać słowa: „Prochem jesteś i w proch się obrócisz” lub „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. Co jednak to znaczy i o co naprawdę w tym chodzi? Ks. Emanuel Pietryga proboszcz parafii św. Jadwigi w Chorzowie wskazuje, że ważne jest, aby nawrócenie nie polegało tylko na wyrzeczeniach.

— Ostatnio mnie uderzają w czasie Wielkiego Postu słowa „nawracajcie się” – w języku greckim jest to wyraz „metanoeite”. Dosłownie tłumacząc, znaczy: „zmieńcie myślenie”. Tu nie chodzi o to tylko, że ja sobie odmówię alkoholu, słodyczy, telewizji, czy Internetu, czy coś będę robił. Chodzi o to, żeby zmienić myślenie o Panu Bogu, o sobie, modlitwie, o poście. To nie jest tylko zewnętrzna praktyka. Pan Jezus bardzo potępia takie zewnętrzne rozrywanie szat, posypywanie głów popiołem, Nawrócenie to coś głęboko wewnętrznego, coś bardzo potrzebnego naszemu życiu – mówi ks. Emanuel Pietryga.