Mieszkanka Poczesnej skończyła sto lat! Jaka jest jej recepta na długowieczność?

Pani Irena mieszka w Poczesnej ze swoją rodziną.

- Całe życie była bardzo samodzielna. Nie chciała słyszeć o jakimkolwiek "wspomaganiu" – przyznają domownicy. – Nawet kiedy nadszedł czas, żeby podpierać się laską – tak dla własnej wygody i bezpieczeństwa - odmówiła. Poprosiła, aby kupiono jej duży i mocny parasol, który spełniał rolę... laski, ale laską nie był…

Pani Irena zawsze bardzo ciężko pracowała i była bardzo aktywna, zawsze w ruchu. Jak zdradzają jej najbliżsi, uważała, że trzeba jeść zdrowe rzeczy, bez konserwantów i polepszaczy. Do tego stopnia, że gdy przyszedł moment, że nie mogła kupować mleka prosto od krowy, przestała je w ogóle pić.

Seniorka była również mocno zaangażowana w działania na rzecz lokalnej społeczności. Udzielała się również w kościele. Otoczona opieką rodziny, zachowuje pogodę ducha i ma przy tym świetną pamięć.

- Śmiejemy się, że to zostało jej z dzieciństwa – mówią domownicy. – Kiedy zmarł marszałek Józef Piłsudski, miała 11 lat i została wybrana, żeby na akademii recytować wiersz. Był to wiersz o Emilii Plater. Do tej pory go pamięta. W całości!

Bliscy pani Ireny twierdzą, że pamięć i ogólnie stan umysłu zachowała także dzięki temu, że zawsze lubiła czytać.

- Ona wręcz "połykała książki" – twierdzą. – "Wyczytała" wszystko, co było w Poczesnej i trzeba było jeździć do biblioteki, do Częstochowy, żeby przywozić nowe lektury.

Z okazji setnych urodzin seniorka miała nietypowych gości. W imieniu mieszkańców życzenia złożyli jej wójt Artur Sosna oraz kierownik Urzędu Stanu Cywilnego, Agata Adamus. Był tort i czas na rozmowy przy aromatycznej herbatce. Stulatka otrzymała też duży bukiet kwiatów, upominek i list gratulacyjny.