Paweł Smolorz: Zadupie hajmatland

Profesor Kadłubek nie jest nikim, i w tym problem. A cyrk jako zrobił się po tym, jak dosadnie wylał z siebie żale radnemu J. Makowskiemu (ten jeno dorabia jako mędrzec), na temat nieszczęsnego status quo „indianerów z zadupia”, tylko scementował te gorzkie żale profesora. Bo Zbigniew Kadłubek – trzymając się języka nauki - nie mówił o hipotezach, ale o hipotezach już zweryfikowanych, znaczy mówił o prawdzie.

Mało jest na Śląsku ludzi, którzy mogą sobie na to pozwolić, więcej jest tych, którzy nie przyjmą prawdy do świadomości, dla których gorącym kartoflem jest „przewrót kopernikański”, szczególnie gdy ten negliżuje ich śląskie megalomańskie imperium.
Ta intelektualna zaczepka, z przesłaniem jak z baśni Andersena, powinna budzić, ale tego nie zrobi. Król jest nagi, bo za – triumfalnie ogłoszonym za wcześnie, albo za późno - „górnośląskim przebudzeniem”, kryje się ułomna samowiedza maskowana gadżeciarską kulturą. To się dzieje, jeśli nie zawsze ze śląskiej woli, to już na pewno w warunkach przyzwolenia. By później dostroić się, do zastanej rzeczywistości, jak odbiornik radiowy, który gra to co serwuje nadawca.

Dostrojeni Apacze, jeśli w ogóle nie spoczną na szezlongu, to lecą w wyborach do urn głosować na partie, które nie kryją do nich obrzydzenia. Nie dadzą złotówki na własną kulturę, a w edukacji historycznej zatrzymali się w epoce wczesnego PRL-u. Część ich aktywności to paradowanie w polskiej odzieży patriotycznej, jakby chcieli zmyć z siebie cień wehrmachtowskich dziadków, albo obwieszanie swoich domów niemieckimi fanami, w ramach afirmacji „obraziłem się na Polskę”. Choć Niemcy, jak i Polacy mają to ich dawno wyeksploatowane zadupie w rzići.

Tak jest. I po co te emocje?