Powieść „My mieliśmy szczęście", czyli poruszająca opowieść o losach polskich Żydów

Rodzinę Kurców poznajemy w 1938 roku, gdy większość jej członków mieszka jeszcze w Radomiu. Jedynie Adi pracuje na południu Francji. Jest po studiach politechnicznych w Szwajcarii, uwielbia muzykę i od czasu do czasu komponuje piosenki. Jego rodzice - Nechama i Sol wiodą w Polsce dostanie życie. Oprócz Adiego, mają jeszcze czworo dzieci: Genka, Halinę, Milę i Jakuba. Na świecie jest też ich kilkumiesięczna wnuczka Felicja.

W Europie jest jeszcze spokojnie, ale zewsząd słychać o coraz śmielszych poczynaniach Hitlera. Żydzi są dyskryminowani także w Polsce - Genek, zdolny prawnik, został zdegradowany w firmie, w której pracował do roli asystenta. Na początku 1939 roku, Nechama prosi Adiego, by nie przyjeżdżał do Polski na święto Pesach. Jest zbyt niebezpiecznie, by podróżować po Europie. Adi jest odmiennego zdania, ale i tak, z tego powodu że jest Żydem, nie dostaje wizy.

Wybuch wojny zastaje rodzinę w Radomiu. Część jej członków postanawia wyjechać do Lwowa, choć w mieście rozpanoszyła się już władza radziecka. Gdy w Radomiu Kurcowie zostają wypędzeni ze swojego mieszkania i przeniesieni do getta, życie staje się coraz potworniejsze. Kurcowie wyprzedają majątek za jedzenie, ale ciągle trzymają się razem. Ze Lwowa do Radomia wraca nawet część Kurców. Nie udaje się to Genkowi i jego żonie Hercie, którzy - aresztowani przez NKWD - zostają wywiezieni na Syberię. Dopiero po podpisaniu układu Sikorski - Majski starają się o wcielenie do armii Andersa, która nie przyjmuje Żydów. Genek ucieka się do podstępu, załatwia sobie papiery, iż jest katolikiem. Dostaje się na Bliski Wschód, potem bierze udział w bitwie o Monte Cassino.

Adi zostaje powołany do armii polskiej we Francji, ale nie jest mu z nią po drodze. Udaje mu się, też z perypetiami, wyjechać do Ameryki Południowej. Pozostała część rodziny pracuje w getcie, potem z niego ucieka, ukrywa się na wsi, a Halina kilka miesięcy spędza w krakowskim więzieniu. Mała Felicja, którą Mila, jej matka wyprowadziła z getta, zostaje ukryta klasztorze. Czy uda się im wszystkim przeżyć? Czy kiedyś się jeszcze razem spotkają?

Powieść „My mieliśmy szczęście" opowiadana jest z punktu widzenia wszystkich członków rodziny Kurców. Można ją porównać do świetnej książki "Niewidzialnej most", w której poznajemy losy węgierskich Żydów podczas drugiej wojny światowej albo do „Hotelu Angleterre", gdzie z kolei wojna przedstawiana jest z perspektywy Szwedów.

Autorka Georgia Hunter podaje nie tylko historyczne notki dotyczące konkretnych lat i miesięcy wojny (dzięki czemu wszystko jest uporządkowane i mamy obraz sytuacji społeczno-politycznej), ale i skupia się nieznanych szczegółach. Choćby takich, że na Syberii niemowlęta nie mogły rano otworzyć oczu, bo zamarzały im rzęsy.

Polskiego czytelnika mogą dziwić niektóre opisy przedwojennej Polski, jak te, że Zakopane to największy polski zimowy kurort, a Bielsko jest miastem leżącym na zachodzie kraju (wtedy jak najbardziej). Ale książkę napisała Amerykanka nie tylko dla polskiego czytelnika.

Jeśli ktoś lubi historię drugiej wojny światowej i sagi rodzinne, ta książka mu się spodoba. Zwłaszcza, że sporo jest tutaj naszej historii i to obiektywnie przedstawionej.

Koszmarny wypadek na DK1 w Brudzowicach: BMW się rozpadło ZDJĘCIA

Wielki test wiary: Czy jesteś dobrym katolikiem? SPRAWDŹ TUTAJ

KLIKNIJ PONIŻEJ I POBIERZ
500 ZŁ NA DZIECKO WNIOSKI + FORMULARZE
KLIKNIJ W OBRAZ I ZOBACZ JAK PRAWIDŁOWO WYPEŁNIĆ WNIOSEK

NOGA Z GAZU: Raport z dróg woj. śląskiego