Terra 3D

"Terra" nie grzeszy humorem, bogatą scenografią i perfekcyjną grafiką postaci. To rysunkowe science-fiction dalekie od cyrkowych fanaberii "Małp w kosmosie", uroku "Wall.E’go", zabawy skojarzeniami w stylu "Potwory kontra Obcy" i przepychu "Wojny Klonów".

"Terra" to poważna, nieco posępna historia, w której ważą się losy rasy ludzkiej i obcych. Refleksyjnością odrobinę przypomina dwa lata młodszy fabularny "Dystrykt 9", co świadczy na jej korzyść. A zarazem jasno daje do zrozumienia, że małe dzieci nie powinny zapuszczać się na ten filmowy teren.

Tytułowa Terra to planeta zamieszkała przez pokojowe istoty przypominające kijanki - trochę jak te z filmu "Misja na Marsa". Planetę próbują podbić ludzie, którzy szukają nowego miejsca do osiedlenie, po tym jak na Ziemi wyczerpały się wszystkie surowce. Atmosfera Terry jest zabójcza dla Ziemian, ale generał Hemmer dąży do zmiany jej składu. Oznacza to zagładę autochtonów, którzy nie oddychają tlenem. W międzyczasie galaktyczna dziewczynka Mali ratuje Jima, pilota rozbitego myśliwca, i pomaga mu wrócić do zdrowia. W ramach rewanżu mężczyzna obiecuje uratować ojca Mali porwanego przez Ziemian.

Twórcy zamiast na stronie plastycznej skupili się na obyczajowej historii. Mala i Jim zostają przyjaciółmi, ale w międzygalaktycznej wojnie o przetrwanie są po przeciwnych stronach barykady. Obie rasy mają swoje racje, a pokój wydaje się niemożliwy. Taka optyka stanowi największą wartość filmu. W kontekście zakończenia wiele mówi o ludziach, którzy myślą egoistycznie, ale potrafią wyjść poza schematy.

"Terra" nie jest pięknie i dokładnie animowana jak produkcje Pixara czy DreamWorks. Uczucia postaci zdecydowanie bardziej wyraża świetnie dobrana muzyka niż kreska grafika. Ale powstaniu tej historii towarzyszy głębszy sens. "Terra" to sensacyjny i emocjonalny dramat, a zarazem mądra wizja przyszłości, o której chce się dyskutować. A to rzadko dziś spotykane zjawisko w animacjach komputerowych.