Górnicze sieroty

Od kilku tygodni cały węglowy Śląsk żyje sprawą nominacji (a raczej jej braku) nowego wiceministra gospodarki odpowiedzialnego za górnictwo. Na "giełdzie" wymienia się kilkanaście nazwisk, a emocje w tej sprawie w niektórych środowiskach sięgają zenitu.

W ekskluzywnych katowickich restauracjach siedzą jegomoście w garniturach Bossa i krawatach Versace i nie zajmują się od wielu dni niczym innym, jak tylko spekulacjami, czy ministrem będzie Zygmunt, Leszek, Boguś, Jarek (imiona prawdziwe), czy może ktoś zupełnie inny.

Prawda jest taka, że branża górnicza bez resortowego szefa działa tak samo dobrze jak z nim. Może więc minister od górnictwa nie jest nikomu potrzebny? Może zaoszczędzilibyśmy spore pieniądze, nie obsadzają nikogo na tym stoł- ku? Niestety, szefowie śląskich spółek węglowych i kopalń nie chcą tego zrozumieć. Za chwilę co najmniej dwa wielkie przedsiębiorstwa górnicze, Katowicki Holding Węglowy i Jastrzębska Spółka Węglowa, mają trafić na giełdę, a ich prezesi, zamiast humorami resortowego ministra, powinni zająć się raczej nastrojami potencjalnych akcjonariuszy.

Niemal wojskowa zależność obowiązująca w górnictwie, wyniesiona mentalnie jeszcze z koń- ca XIX w. i tradycji pruskiej powodują jednak, że osoby piastujące pozornie samodzielne stanowiska w tej branży i będące szefami wielkich spółek węglowych kontrolowanych przez Skarb Państwa wciąż szukają nad sobą piorunochronu, ewentualnie parasola, który może w razie wpadki uchronić ich stołki. Brak odwagi, kreatywności i samodzielnego myślenia szefów całej branży jest więc najważniejszym czynnikiem blokującym jej rynkowy rozwój.