Rafał Musioł: Euro 2024 bez balonika. A może piłkarze będą przekorni?

Mistrzostwa Europy startują właściwie znienacka. Po raz pierwszy od wielu edycji tego turnieju balonik nie został napompowany, informacyjne stacje nie informowały na paskach czy piłkarze już zjedli śniadanie, a w sklepach kolekcje gadżetów są niemal symboliczne. Jak to wytłumaczyć? Z jednej strony być może przesytem wielkiej piłki, który zepchnął w niepamięć dawne poczucie wielkiego święta, jakim były w dwuletnich naprzemiennych cyklach Euro i mundial, a z drugiej przekroczeniem masy krytycznej rozczarowań stanowiących udział kibiców Biało-Czerwonych.

Tym razem takowych zapewne nie będzie, bo presja i poziom nadziei wynosi... okrągłe zero. Grupa z rywalami, którzy mają prawo marzyć o medalach, plaga czasem absurdalnych, a czasem wyjątkowo pechowych kontuzji, wyeliminowanie z gry (na mecz, dwa lub trzy) Roberta Lewandowskiego, surrealistyczna prezentacja szerokiej kadry na konferencji poświęconej zawodom golfowym i pamięć o żałosnej katarskiej aferze premiowej zrobiły swoje. Generalnie od reprezentacji Michała Probierza nikt właściwie niczego konkretnego nie oczekuje. Pomimo tego selekcjoner i tak wyśledził krytykę a nawet hejt, jakie rzekomo spadają na piłkarzy. Co prawda przykładów nie podał, ale efekt osiągnął. WTVP do tego stopnia wzięto sobie słowa selekcjonera do serca , że dwa zwycięskie sparingi oceniono w kategoriach wydarzeń wiekopomnych, nie zauważając wielominutowej i rozpaczliwej obrony przed ukraińską i turecką ofensywą, nienależącymi wszak do najmocniejszych na Starym Kontynencie. Michał Probierz i jego wybrańcy zostali jednak należycie dopieszczeni i do Niemiec mogli wyruszać w świetnych nastrojach.

Teraz pozostaje nam trzymać kciuki, by w takich też (jak najpóźniej) wrócili. I udowodnili, że Polacy są narodem przekornym. Niech na złość temu przeczuciu tradycyjnej klęski osiągną sukces co najmniej na miarę francuskiej historii ekipy Adama Nawałki.